Πάνω στις σάρκες τους ήσαν φανερά τα ολοζώντανα αυλάκια, που είχαν χαράξει κάποια ανθρωπόμορφα τέρατα στην προσπάθεια να τους συνετίσουν, ν’ αλλάξουν τη λογική και την πίστη τους. Ν’ αποσπάσουν ομολογίες για αποτρόπαια εγκλήματα που τους καταλόγιζαν, να προδώσουν συντρόφους που αγωνίζονταν λεύτεροι.

Κι όμως μέσα τους υπήρχε μια κρυφή μεγαλειώδης δύναμη, που τους έκανε να υπομένουν καρτερικά το ιερό μένος των προσωπιδοφόρων ανθρωποειδών να ξεσπάσει πάνω τους. Να προσμένουν, δίχως το φόβο στην ψυχή και στα σπλάχνα, το στερνό ταξίδι.

Σ’ αυτό το κελί, αίθουσα αναμονής για το στερνό ταξίδι, η κίνηση δε σταματούσε σχεδόν καθόλου. Μέρα παρά μέρα έπαιρναν κάνα-δυο για εκτέλεση, ενώ, μόλις άρχιζαν να αραιώνουν, κουβαλούσαν νέους ταξιδιώτες!

Έλαβε μέρος στο αναπτυσσόμενο σημαντικά κατά τη δεκαετία του 1960, μαθητικό κίνημα και μετέπειτα στο φοιτητικό κίνημα (φοιτητής ΑΣΟΕΕ) σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από τα σημαντικά αιτήματα που έβαζε το κίνημα (15% για την παιδεία, κοινωνικές συνθήκες κ.ά.), καθώς και από κρίσιμα πολιτικά γεγονότα (κυπριακό, πολιτικές δολοφονίες, δημοκρατικές ελευθερίες, 114, δικτατορία).

Τραπεζοϋπάλληλος από το 1965 συμμετέχει στο συνδικαλιστικό κίνημα από την περίοδο που ήταν εργαζόμενος μέχρι σήμερα, απόμαχος της εργασίας, με τις ταξικές δυνάμεις. (Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Συνταξιούχων Εμπορικής Τράπεζας, μέλος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Τραπεζοϋπαλλήλων).

Ξεκίνησε να γράφει στην εφημερίδα Συναδελφική Ενότητα του Συλλόγου Εργαζομένων Εμπορικής Τράπεζας (1974-1982) με διάφορα κείμενα κυρίως κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου, αλλά και χρονογραφήματα. Με τη συγγραφή πεζού λόγου και ποίησης ασχολήθηκε από το 1987 και μετά.