[…] Στις «αποσκευές» μου είχα και μια ξύλινη βαλίτσα με διπλό πάτο. Εκεί έκρυψα όλα τα σχέδιά μου για να τα προφυλάξω από ενδεχόμενη κατάσχεση ή καταστροφή. […]

Όταν φτάσαμε στον Μούδρο, μάθαμε ότι τελικά θα μας πάνε στη Μακρόνησο. Και μας πήγαν. Εκεί δεν τράβηξα ούτε μια γραμμή και δεν μπορώ τίποτα να πω γι’ αυτήν.

Η Μακρόνησος ούτε περιγράφεται, ούτε ζωγραφίζεται.

Γιάννης Στεφανίδης