Κοίταξα πέρα τη χώρα. Ακόμα βγάνανε καπνό τα ντουφέκια. Άχρηστα πια. Δεν προκάμανε να σκορπίσουνε το θάνατο και την ορφάνια. Ο Τάσης έπαιζε τη φλογέρα του με τα μάτια κλειστά. Κι εγώ μ’ ολάνοιχτα, κοίταγα τους καπνούς στο σταθμό και πια δεν έκλαιγα. Πίστεψα πως από κει θα ’ρχότανε η ειρήνη. Και ήρθε! Καμάρι εγώ που ’χα φίλο έναν από κείνους που την φέρανε με το θάνατό του!

Μια ιστορία που εξομολογείται τη ζωή σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, το ξέσπασμα του πολέμου, τον αποχωρισμό, τις μέρες που θα ακολουθούσαν με την Κατοχή, την Αντίσταση, αλλά και την αλλαγή της ζωής με τη μετακίνηση στην πόλη. Ένα ρολόι μετράει το χρόνο, όμως και κείνο κάποια στιγμή θα πάψει να δείχνει την ώρα.