«Ο πραγματικός χειμώνας, ο πιο αληθινός, βασιλεύει τούτη την ίδια στιγμή στην καρδιά της. Χωρίς τη βροχή και χωρίς τη βαριά χιονοστιβάδα. Πιο κρύος κι απ’ όλους τους χειμώνες μαζί. Πιο βαρύς κι από αμέτρητους τόνους βροχής.»

Θα μπορέσει το τελευταίο αστέρι του στερεώματος να σπάσει το κρύο που έχουν στην καρδιά τους οι άνθρωποι; Μπορούν οι άνθρωποι ν’ αλλάξουν ή θα μείνουν για πάντα με κρύες τις καρδιές, όπως πιστεύει ο Αστάρθα, ο γερο-μάντης;

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να μάθει ο μικρός μας αναγνώστης. Κι αυτός είναι ν’ ακολουθήσει μέσα από τις σελίδες του μικρού αυτού παραμυθιού την αστερόσκονη που αφήνει πίσω του ένα αστεράκι του ουρανού.