– Ου, το φάντασμα, ο Αράπης, έκαναν τα παιδιά αλαλιασμένα και γίναν μπουχός. Έμεινα, χωρίς να το καταλάβω, μόνος. Πήραν να τρέχουν μυρμήγκια σ’ όλο μου το σώμα, από τα νύχια ως την κορφή. Προσπάθησα να φωνάξω «σταθείτε», μα κόπηκε η λαλιά μου. Έκανα να τρέξω, όμως κόλλησαν τα πόδια μου στη γη. Γρήγορα τα ’βαλα με τον εαυτό μου. «Α, Θρασάκη», λέω μέσα μου, «τι έλεγε ο πατέρας; Τίποτα δεν υπάρχει έξω από τον άνθρωπο.» Άνθρωπος θα ήταν, που έριχνε πέτρες. Περίμενα να περάσει η βουή από τ’ αυτιά μου κι αφουγκράστηκα. Μου φάνηκε πως άκουσα κάποιο γέλιο. Κάποιος, είπα, παίζει με το φόβο μας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Νίκος Κυτόπουλος γεννήθηκε το 1915 στο Σουχούμι της Αμπχαζίας (Κολχίδα). Μεγάλωσε στη Μελία Αλεξανδρούπολης. Παίρνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Για το λόγο αυτό καταδιώκεται, φυλακίζεται, εξορίζεται και απολύεται ως εκπαιδευτικός από τη θέση  του. Παίρνει μέρος στο ΔΣΕ και ζει όλα τα δραματικά γεγονότα του Εμφύλιου. Μένει επί δεκαετίες σε αναγκαστική υπερωρία και επαναπατρίζεται το 1976.

Μυθιστορηματα: Ο μεγάλος ανήφορος  (1957), Ο Μπελέτης  (1965), Η δοκιμασία  (1982), Άσβηστη ελπίδα  (1990).

Παιδικα: Στο χαμένο παράδεισο  (1984), Φίλιππος Όμηρος στη Θήβα  (1994), Το στοιχειωμένο κάστρο  (2009), Όταν παθαίνουν τα πουλιά  (υπό έκδοση).