(…) Τα άλλα πλάσματα του βυθού δεν έκαναν άλλο τίποτα απ’ το να γελάνε μαζί του και να τον κοροϊδεύουν.

– Πίτσι, χαζο-Πίτσι, Πίτσι, χαζο-Πίτσι… Καημενούλι Πίτσι, πού ακούστηκε κυπρίνος να ονειρεύεται; Μήπως φαντάστηκες πως είσαι γοργόνα ή παιδί ή αστέρι;

Ένα παραμυθάκι της Λίλης Λαμπρέλλη σε εικονογράφηση της Τατιάνας Ραΐση-Βολονάκη, που αναδεικνύει την αξία του να μπορεί κανείς να ονειρεύεται ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, ακόμα και όταν το όνειρο ενός μικρού κυπρίνου είναι να πετάξει στα σύννεφα.

Ένα παραμύθι που κάθε παιδί, μεγάλο και μικρό πρέπει να διαβάσει, αν θέλει να ονειρεύεται, μαθαίνοντας από την ιστορία του Πίτσι, του μικρού κυπρίνου, πως τα όνειρα γίνονται πράξη όταν παλεύει κανείς γι’ αυτά, ακόμα κι αν πρέπει να κοπιάσει, να ξεπεράσει το φόβο που του κόβει τα φτερά.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Λαμπρέλλη Λιλή. Με ρίζες στη Μυτιλήνη και στη Μικρά Ασία, γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και μουσική στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες. Έχει γράψει επτά μικρά παραμύθια για παιδιά συνεχίζοντας την παράδοση των παραμυθάδων Maurice Boycasse, Hamadi, Stephane van Hoecke, Michel Hindenoch, ενώ δάσκαλό της θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους Γάλλους αφηγητές, τον Henri Gougaud.