Η Αλεξάνδρα Κολοντάι με το συγκεκριμένο έργο της (το οποίο περιλαμβάνει προφορικές της διαλέξεις) φωτίζει την ταξική ουσία και την ιστορικότητα της κοινωνικής θέσης της γυναίκας, που αφορά κατά βάση τη θέση της στην κοινωνική εργασία και, ως παράγωγο, τη θέση της στην οικογένεια –με βάση τον ειδικό της ρόλο στην αναπαραγωγή του ανθρώπου– και τη σχέση με το άλλο φύλο, γενικότερα τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Πρόκειται για ένα έργο με ιδιαίτερη εκλαϊκευτική δύναμη, σημαντικό για τη γυναίκα εργατικής, λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, τη νέα γυναίκα, ακόμα και τη μαθήτρια, αλλά και για τη γυναίκα αγωνίστρια του λαϊκού κινήματος.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Αλεξάνδρα Μιχάιλοβνα Κολοντάι γεννήθηκε το Μάρτη του 1872 στην Αγ. Πετρούπολη και πέθανε στις 9.3.1952 στη Μόσχα. Κόρη στρατηγού. Υπήρξε αγωνίστρια του ρωσικού επαναστατικού κινήματος, μέλος του ΣΔΕΚΡ από το 1906, ενταγμένη στους μενσεβίκους, και στους μπολσεβίκους από το 1915.

Μετά από την επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, έγινε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Σοβιέτ της Πετρούπολης. Ήταν αντιπρόσωπος στο 1ο Συνέδριο των Σοβιέτ κι εκλέχτηκε ως εκπρόσωπος των μπολσεβίκων στην Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή.

Πήρε μέρος στη σύνοδο της ΚΕ του ΣΔΕΚΡ (μπ.) στις 23.10.1917 που αποφάσισε την οργάνωση της εξέγερσης. Ήταν επίσης αντιπρόσωπος στο 2ο Συνέδριο των Σοβιέτ τον Οκτώβρη του 1917 κι εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής, ενώ συμμετείχε στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση ως λαϊκή επίτροπος για την Κοινωνική Πρόνοια. Το 1918 παραιτήθηκε από το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων λόγω των «αριστερών κομμουνιστικών» της θέσεων, αλλά αργότερα αναγνώρισε τα λάθη της. Το 1920 ήταν επικεφαλής του Γυναικείου Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΡ (μπ.). Στη διάρκεια της συζήτησης για τα συνδικάτα, η Κολοντάι πήρε τη θέση της αντικομματικής ομάδας Εργατική Αντιπολίτευση.

Το 1921-22 ήταν γραμματέας της Παγκόσμιας Γραμματείας Γυναικών, οργάνωσης της Κομιντέρν. Ήταν η πρώτη γυναίκα πρεσβευτής στον κόσμο, υπηρετώντας από το 1923 ως Σοβιετική εκπρόσωπος κι εμπορική αντιπρόσωπος στη Νορβηγία το 1926, στο Μεξικό ως ακόλουθος πρεσβείας και στη Σουηδία ως πρεσβευτής (1930-45). Μετά από το 1945 ήταν σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΣΣΔ.

Έγραψε αρκετά βιβλία και άρθρα, στα οποία ασχολείται κυρίως με το γυναικείο επαναστατικό κίνημα.