… Η δύναμη του Τσιτσάνη βρίσκεται στην εξυπνάδα του να συνενώσει στοιχεία τόσο ετερόκλητα μεταξύ τους, όπως οι καντάδες και τα μπουζούκια, η Δύση κι η Aνατολή, οι ρεμπέτες κι οι Τσιγγάνοι, οι μάγισσες και οι εργάτριες, η φαντασίωση κι η καθημερινή πραγματικότητα, το καθαρά ερωτικό και το καθαρά πολιτικό στοιχείο κτλ. κτλ. Αυτή η συνένωση δεν ήταν μια απλή μηχανιστική συγκόλληση με συγκολλητική ουσία το ταλέντο. Ο Τσιτσάνης συνταίριασε μεταξύ τους στοιχεία ζωντανά, σπαρταριστά, έπλασε τα δικά του υβρίδια από ετερόκλητα σπέρματα και τα μετάλλαξε, φέρνοντας έτσι στο φως τους δικούς του βελτιωμένους οργανισμούς, τα δικά του πιο εξελιγμένα, ενισχυμένα και προικισμένα τραγούδια.