Ο Γιάννης Χαρατσίδης, στη συλλογή διηγημάτων του Το ασανσέρ, εμπνέεται από τους ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης, αποτυπώνοντας στις ιστορίες του την επίδραση του μικρασιατικού ξεριζωμού, της προσφυγιάς, του πολέμου και της αντίστασης στην καθημερινότητα των ηρώων του.

Ο Γιάννης Χαρατσίδης γεννήθηκε στον Καύκασο κι έφτασε μικρό παιδί στ’ Αμάραντα του Κιλκίς. Σε συνθήκες ορφάνιας, μεγάλων στερήσεων και διώξεων, τελείωσε το Γυμνάσιο και την Παιδαγωγική Ακαδημία. Ωστόσο δε διορίστηκε, γιατί δεν του χορηγήθηκε πιστοποιητικό «εθνικών» φρονημάτων, επειδή ήταν στην ΟΚΝΕ. Σπούδασε Νομικά κι έγινε δικηγόρος. Στην Κατοχή, εντάχθηκε στο ΕΑΜ με την ίδρυσή του. Η Γκεστάπο πήγε στο σπίτι του να τον πιάσει, αλλά τους ξέφυγε από το παράθυρο. Μετά από τη Βάρκιζα, πιάστηκε, βασανίστηκε, εξορίστηκε και φυλακίστηκε. Με την αποφυλάκισή του, εντάχθηκε στην ΕΔΑ. Η Χούντα τον καταδίωξε. Μετά από την πτώση της πολιτεύτηκε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Ήταν συνεργάτης του Ριζοσπάστη. Το 1982 έβγαλε τη συλλογή διηγημάτων Βάσανα και θυμοί και το 1984 την Αισθητική της Λογοτεχνίας, μετάφραση σχετικών εργασιών των Έρενμπουργκ, Ισακόφσκι και Χικμέτ. Σε μεταφράσεις του από τα γαλλικά, με το ψευδώνυμο Γιάννης Αμάραντος, κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του 1950 και άλλα βιβλία ιστορικολογοτεχνικά, που είναι εξαντλημένα. Πέθανε στην Αθήνα στις 25 Φλεβάρη του 1991.