«Όσο μακριά μπορεί να φτάσει το βλέμμα βλέπεις μόνο πηλήκια να κινούνται, ξιφολόγχες ν’ αστράφτουν, λάβαρα ν’ ανεμίζουν.

(…) Το πλήθος φωνάζει, τραγουδά, ουρλιάζει, μουγκρίζει. Τι τραγουδάει; Tη Μασσαλιώτιδα. Τι φωνάζει; “Ζήτω η Κομμούνα!”»

Μέσα από τέτοιες εικόνες, με ιδιαίτερη αφηγηματική ζωντάνια και παραστατικότητα, ο Μαξίμ Βιγιόμ αποτυπώνει στις ημερολογιακές του σημειώσεις από τις μέρες της Κομμούνας τα γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του παγκόσμιου εργατικού κι επαναστατικού κινήματος.

Ο Βιγιόμ είναι αυτόπτης μάρτυρας, συμμετέχει στα τεκταινόμενα της Κομμούνας και διηγείται το πώς πολέμησε, πώς πολέμησαν οι άλλοι, πώς αγωνίστηκε το προλεταριάτο του Παρισιού εκείνο το συγκλονιστικό διάστημα του 1871.

Τα Κόκκινα τετράδια της Κομμούνας αποτελούν ένα ιστορικής σημασίας ντοκουμέντο, που για πρώτη φορά κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τη Σύγχρονη Εποχή, καθώς μέσα από την αφήγηση-μαρτυρία του συγγραφέα έρχονται στο φως στοιχεία για το επαναστατικό έργο των Κομμουνάρων.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Μαξίμ Βιγιόμ (1844-1925) σπούδασε Μηχανική στη σχολή Ecole des mines. Στα χρόνια της νιότης του, στο Παρίσι, ήρθε σε επαφή και παρακολουθούσε επαναστατικούς κύκλους. Τις μέρες της Κομμούνας εξέδίδε μαζί με τους Εζέν Βερμέρς και Αλφόνς Ουμπέρ την εφημερίδα Le Pere Duchene (Ο Μπαρμπα-Ντουσέν) η οποία κυκλοφόρησε από τις 6.3.1871 μέχρι και τις 22.5.1871. Ο ίδιος κατάφερε να διαφύγει και να βρει καταφύγιο μαζί με άλλους Κομμουνάρους στην Ελβετία. Επέστρεψε στη Γαλλία μετά από την «αμνηστία» που δόθηκε το 1880, ύστερα από σκληρούς αγώνες του γαλλικού λαού, και εργάστηκε ως δημοσιογράφος.