«Αρκετά χρόνια πριν “βασάνιζα” τ’ αγριολούλουδα, επειδή είχα ανάγκη από ένα θέμα για να ασκούμαι στη ζωγραφική», σημειώνει ο Γ. Βαρλάμος. «Θα ’λεγα πως τα λουλούδια στάθηκαν τα πρώτα μου μοντέλα και τα ευγνωμονώ για την αρμονική τους συνεργασία. Σ’ αυτά χρωστάω ένα σημαντικό μέρος των γνώσεών μου στην τεχνική της ζωγραφικής και όχι μόνο της ζωγραφικής.»

Η δουλειά αυτή εξακολούθησε να συντροφεύει το δημιουργό, και βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο.

Είναι εξίσου γνωστός ως ζωγράφος και ως χαράκτης. Βαθύς γνώστης των μυστικών της κλασικής χαρακτικής, είναι ίσως ο μόνος, εκτός από τον Γαλάνη, που καλλιέργησε εξίσου όλα τα είδη της: χαλκογραφία, ξυλογραφία, λιθογραφία, πραγματοποιώντας ένα εντυπωσιακό σε όγκο και σε νοηματική ολοκλήρωση έργο. Έχοντας μελετήσει βαθιά και επίμονα τους τρόπους πιστής απόδοσης των πιο διαφορετικών υλικών (σάρκα, ύφασμα, φυτά) με τα πιο διαφορετικά μέσα (λάδια, ακουαρέλες, χαρακτική), καταλήγει, μέσα από μια αφαιρετική διαδικασία, σε μια ζωγραφική που αποδίδει τη βαθύτερη ουσία της φύσης χωρίς εμφανείς λεπτομέρειες και σε μια χαρακτική, όπου τα πιο λαμπρά χρώματα είναι παρόντα με τη χρήση μόνο του μαύρου.

Πέρα από τα αναρίθμητα ζωγραφικά και χαρακτικά έργα που φιλοτέχνησε, έχει επιμεληθεί καλλιτεχνικά ή έχει εικονογραφήσει, με χαρακτικά ή σχέδια, πάνω από 200 βιβλία, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της τέχνης του βιβλίου στη χώρα μας. Επίσης, έχει φιλοτεχνήσει δεκάδες αφίσες κοινωνικού περιεχομένου.

Από την ογκώδη αυτή παραγωγή, αναφέρονται μόνο οι Δέκα Λευκαί Λήκυθοι, μια μνημειώδης έκδοση, για την οποία εργάστηκαν ο Κεφαλληνός και οι μαθητές του, Μοντεσάντου, Δαμιανάκης και Βαρλάμος, καθώς και η πολυτελής τρίτομη έκδοση των τραγωδιών του Σοφοκλή (Παρίσι, 1973), εικονογραφημένη με 48 ακουαρέλες.

Έλαβε μέρος και βραβεύτηκε σε διεθνείς εκθέσεις: Μόσχα, Βελιγράδι, Λειψία (Μουσείο για την τυπογραφία και την τέχνη του βιβλίου), Παρίσι (Bibliothèque Nationale), Λουγκάνο κ.α., ενώ για το σύνολο του έργου του τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, το 1995.