« Αυτός ο αιώνας αστείος και ψεύτης

που θαβει στη λάσπη μυστικά,

ντυμένος τη μέρα σαν κλόουν

στους δρόμους ανάποδα τρέχει.

(…)

Τώρα που πάλιωσαν οι μάσκες του

στο τέλος της γιορτής,

αγέλαστος παλιάτσος έγινε

και το ψεύτικο δάκρυ, αληθινό,

στο χώμα κύλησε.»

(Μαρίνα Αντωνίου «Αστείος αιώνας» από τη ποιητική συλλογή Σκοτεινά Μονοπάτια)