Φρεσκοξυρισμένος, καλοχτενισμένος, με τη κολώνια του, παρακαλώ. Όλοι καταλήξαμε στην Ασφάλεια από διάφορα κρατητήρια και βρεθήκαμε εδώ βρόμικοι, αξύριστοι, κακομοιριασμένοι. Τώρα πώς τα κατάφερε αυτός να ’ναι φιγουρίνι, δεν μπόρεσα να φανταστώ. Όταν γνωριστήκαμε, κατάλαβα: είχε ακμαίο το ηθικό. (…)

Μια συλλογή κειμένων – στοχασμών, για την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, για τον Γιάννη Ρίτσο στην εξορία, για το δημοσιογράφο Νίκο Καραντηνό και για διάφορα ιστορικά ή επίκαιρα γεγονότα. Μικρά και ουσιαστικά κείμενα.

Γεννήθηκε το 1921 στην ΕΣΣΔ. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Στην Κατοχή χάραξε σχέδια που κυκλοφόρησαν παράνομα. Αργότερα έκανε σκίτσα σε εφημερίδες, ζωγράφισε στους τόπους εξορίας και συνεχίζει τη ζωγραφική μέχρι σήμερα. Παράλληλα ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων, κυρίως παιδικών (31 συνολικά), καθώς και τη συγγραφή.

Πραγματοποίησε δύο ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και πήρε μέρος σε 30 ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις ζωγραφικής, χαρακτικής και εικονογράφησης στην Ελλάδα, Σλοβακία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιράν, Σερβία και Κίνα.

Διακρίσεις: Α΄ Βραβείο διηγήματος από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών για το διήγημα «Ελικομπάκτερ Πίλορι», βιβλίο Αγαπάω, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 2005. Πρώτο βραβείο από το ελληνικό τμήμα της ΙΒΒΥ για την εικονογράφηση του μυθιστορήματός του Πέτρα κυλισάμενη, 1999. Για το ίδιο βιβλίο διάκριση (Excellent prize) στην Μπιενάλε χαρακτικής, Κινγκτάο Κίνας, 2000. Πανευρωπαϊκή διάκριση Pier Paolo Vergerio για το βιβλίο Αργοναύτες, Πάντοβα 1989.

Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.