Στο τέλος της Νεολιθικής Εποχής οι άνθρωποι πέτυχαν να καλλιεργήσουν τη γη. Για να φτάσουν, όμως, μέχρι εκεί και να βοηθήσουν τα φυτά από άγρια να γίνουν καλλιεργήσιμα, χρειάστηκαν πολλές χιλιάδες χρόνια, 40-50 χιλιάδες. Σε αυτό το διάστημα οι άντρες εξακολουθούσαν να ’χουν για κύρια απασχόλησή τους το κυνήγι και το ψάρεμα. Οι γυναίκες με τη σειρά τους φρόντιζαν για το συμπλήρωμα του φαγητού, συλλέγοντας φρούτα, ξερούς καρπούς, σπόρους.

Γενιά τη γενιά οι άνθρωποι καταλάβαιναν τα πλεονεκτήματα της γεωργίας. Δε βρίσκονταν σε διαρκή κίνηση. Δεν εξαρτιούνταν από τις ιδιοτροπίες της φύσης. Γίνονταν οι ίδιοι παραγωγοί. Αποθήκευαν τις σοδειές τους. Ανάπτυξαν εμπορικές σχέσεις με κοντινές και μακρινές γεωργικές ομάδες, ανταλλάσσοντας τα περισσευούμενα προϊόντα, τα εργαλεία, τα καλλιεργήσιμα φυτά, τους σπόρους, την πείρα τους.

Οι πρωτοπόροι εκείνοι της Νεολιθικής Εποχής οργάνωναν σιγά-σιγά τη ζωή τους στα γεωργικά χωριά κι ανέπτυσσαν την υφαντική, την πλεκτική, την κεραμική.

Η γεωργία θεωρείται ως η μεγαλύτερη ειρηνική επανάσταση που έγινε ποτέ στον πλανήτη μας κι είναι στενά δεμένη μαζί της η εξέλιξη της ανθρωπότητας.