Το Μονοδέντρι, γιατί εκεί εκτελέστηκαν συντοπίτες και συγχωριανοί μου, αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, αντάρτες του Ταΰγετου και του Πάρνωνα, από τους φασίστες Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Γιατί, κάθε φορά που περνώ από αυτόν τον τόπο της θυσίας, «ακούω» τον απόηχο του ποδοβολητού του χάρου, τον αντίλαλο απ’ την κραυγή της μάνας και σταματώ, να στοχαστώ το μπόι του ανθρώπου, στην αναμέτρησή του με την ακραία μορφή εξουσίας και τυραννίας, το φασισμό και το θάνατο.

Το Μακρονήσι, γιατί εκεί εφαρμόστηκε το πρώτο οργανωμένο πείραμα της νεότερης ιστορίας μας, από το δωσίλογο μοναρχοφασιστικό κράτος, με στόχο να συντρίψει, να «αναμορφώσει» και καθυποτάξει τη συνείδηση των ιδεολογικών του αντιπάλων, μέσα από την ταπείνωση και τη βία.

Γιατί, το Μακρονήσι, το «Σχολείο Εθνικής Αναμόρφωσης», όπως το αποκάλεσαν οι ιδρυτές του, προβληματίζει, εμπνέει, εμψυχώνει και καθοδηγεί. Δείχνει μέχρι που μπορεί να φτάσει η εγκληματική διαστροφή της ανθρώπινης σκέψης, μέσα στις συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες, αλλά και η μεγαλοσύνη του ανθρώπου, στην αναμέτρησή του με τους τυράννους και την τυραννία.

Από τα φοιτητικά της χρόνια και την έναρξη της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες του λαού μας και στο συνδικαλιστικό κίνημα στο χώρο της υγείας. Έχει εκλεγεί σε αρκετούς συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς φορείς. Σήμερα είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας των Γιατρών του ΙΚΑ και της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ).

Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες, κυρίως ιατροκοινωνικού περιεχομένου. Το 2003 δημοσιεύτηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Μάνααα από τις εκδ. Σύγχρονη Εποχή. Επίσης ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.

Το Προμηθέων Τόποι είναι το δεύτερο βιβλίο της που δημοσιεύεται.