Το δέντρο κομμένο, φυτεμένο ανάποδα από τους ανέμους, στην όχτη- ωκεανού ή θάλασσας; Με τις ρίζες στον ουρανό. Πελώριος ο κορμός, οι ρίζες του σα να τις φύτεψαν σα άλλα βάθη. Τί σχέση έχει το δέντρο με την Ευδοξία; Τι σχέση και συνέχεια; Κάθε ρίχζα ήταν μια ιστορία, όπως, η πυκνή σε κόμπους-ρίζα της ΄γεννησης την έλεγε- και σε εκείνες που μοιάζουν με δάχτυλα, κι οι άλλες σαν σπασμένα κόκαλα, οι πολύπλοκα δεμένες, οι μοναχικές, οι αλλόκοες. Όλες είχαν τη δική τους σχέση μαζί της. […]Πως να ιστορήσω τα γεγονότα δίχως να σβήσω τη λάμψη τους, ν’ αλλοιώσω τη δική τους συμπεριφορά; Πώς να μιλήσω καθαρά, πρισματική μου Ευδοξία;