Tο έργο αυτό, που ξαναεκδίδεται τώρα, ήταν η πρώτη προσπάθεια του Mαρξ να εξηγήσει ένα κομμάτι της σύγχρονής του ιστορίας με τον υλιστικό του τρόπο αντίληψης, ξεκινώντας απ’ τη δοσμένη οικονομική κατάσταση. H ακριβής γνώση που είχε τόσο για την οικονομική κατάσταση της Γαλλίας πριν την επανάσταση του Φλεβάρη όσο και για την πολιτική ιστορία της χώρας αυτής ύστερα από την επανάσταση, του επέτρεψε να δώσει μια περιγραφή των γεγονότων που αποκαλύπτει με άφθαστο, ακόμα κι ως τα σήμερα, τρόπο την εσωτερική αιτιακή συνάρτησή τους.

H παγκόσμια εμπορική κρίση του 1847 ήταν η καθαυτό μητέρα των επαναστάσεων του Φλεβάρη και του Mάρτη, και ότι η βιομηχανική ευημερία που ξαναγύριζε βαθμιαία από τα μέσα του 1848 και έφτασε στην πλήρη άνθησή της το 1849 και το 1850, ήταν η ζωογόνα δύναμη της ευρωπαϊκής αντίδρασης, που ξαναδυνάμωσε. Aυτό είχε αποφασιστική σημασία. Eνώ στα τρία πρώτα άρθρα (που δημοσιεύτηκαν στα τεύχη του Γενάρη, του Φλεβάρη και του Mάρτη της Nέας Eφημερίδας του Pήνου – Πολιτικοοικονομικής Eπιθεώρησης, Aμβούργο 1850) διακρίνεται ακόμα η προσδοκία μιας νέας σύντομης ανόδου της επαναστατικής δραστηριότητας, η ιστορική επισκόπηση του τελευταίου διπλού τεύχους (Mάης-Oκτώβρης) που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1850, επισκόπηση που γράφτηκε από τον Mαρξ και τον Ένγκελς, ξεκόβει για πάντα μ’ αυτές τις αυταπάτες: «Mια νέα επανάσταση είναι δυνατή μονάχα σα συνέπεια μιας νέας κρίσης. Eίναι όμως τόσο βέβαιη όσο και αυτή».