Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων που πρωταγωνιστές τους είναι κυρίως άνθρωποι του λαού, άνθρωποι που η κοινωνία τους έχει βάλει στην άκρη της ζωής και μάταια προσπαθούν να σηκώσουν το ανάστημά τους. Δείχνουν την αδικία, την αδικία που πρέπει ν’ αλλάξει· για να γίνει ο κόσμος καλύτερος απ’ αυτόν που ζουν οι ήρωές τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η έκδοση της συλλογής αυτής οδήγησε στην παύση του Κώστα Παρορίτη για ένα μήνα από το Εκπαιδευτικό Συμβούλιο το 1908, εξαιτίας της ιδεολογικής του στράτευσης που διαπερνά όλα τα διηγήματα της συλλογής.

Ο Κώστας Παρορίτης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Λεωνίδα Σουρέα) γεννήθηκε στο Παρόρι της Λακωνίας το 1878. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Εργάστηκε ως ελληνοδιδάσκαλος. Υπήρξε ένας από τους κυριότερους μαθητές του Ψυχάρη και οπαδός του δημοτικισμού.

Σοσιαλιστής συγγραφέας, που καλλιέργησε κυρίως το κοινωνικό μυθιστόρημα. Δημοσίευσε κείμενά του σε πολλά περιοδικά, όπως στο Νουμά, τους Νέους Βωμούς κ.ά., και στη συνέχεια στις εφημερίδες Ριζοσπάστης, Ελεύθερος Λόγος, Δημοκρατία. Από τα έργα του ξεχώρισαν Απ΄τη ζωή του δειλινού (1906), Οι Νεκροί της ζωής (1907), Το μεγάλο παιδί (1916), και Ο Κόκκινος Τράγος (1924).

Πέθανε στις 14 Δεκέμβρη του 1931.