Στην άκρη του μεγάλου κάμπου, μέσα σ’ ένα καταπράσινο δάσος, ζούσε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Ο μπαμπάς Σπουργίτης, η μαμά Σπουργιτίνα και το παιδάκι τους, ένα τόσο δα μικρό σπουργιτάκι.

Οι δύο σπουργίτες είχαν χτίσει τη φωλιά τους ψηλά στην κουφάλα μιας γέρικης βελανιδιάς. Κι ήταν τόσο καλά προφυλαγμένοι εκεί μέσα, που ούτε ήλιος, ούτε βροχή, ούτε αέρας δυνατός μπορούσε να τους ενοχλήσει.

Είχαν στρώσει από μέσα τη φωλιά με ξερά χόρτα και πούπουλα, μαλακά σα βελούδο. Κι όταν γεννήθηκε το μικρό σπουργιτάκι τους, το είχαν εκεί μέσα μια χαρά!

Έτσι, σιγά-σιγά μεγάλωνε το σπουργιτάκι, χαρούμενο κι ευτυχισμένο.

Μέσα στο δάσος ζούσαν κι άλλα πολλά ζώα.

Οι δύο σπουργίτες πρόσεχαν πολύ και συμβούλευαν και το μικρό σπουργιτάκι τους να μη βγαίνει ποτέ έξω από τη φωλιά.

Άραγε τι θα γίνει στη ζωή των σπουργιτιών, αυτήν την τόσο όμορφη και αγαπημένη, μα παράλληλα και γεμάτη κινδύνους;

Θα μεγαλώσει μέσα στην οικογενειακή θαλπωρή το μικρό σπουργιτάκι και πώς αλήθεια προέκυψε το όνομα Τσιριφλίνος;

Υπάρχουν χειρότεροι κίνδυνοι για τα σπουργίτια από τους κινδύνους του δάσους;

Και πώς άραγε θα κυλήσει η περιπετειώδης ζωή του μικρού σπουργιτιού, του Τσιριφλίνου;

Μια κλασική ιστορία του Βασίλη Φυτσιλή για τη σημασία της γενναιότητας στη ζωή, την αδικία, αλλά και την αλληλεγγύη, που μπορεί να δημιουργήσει σπουδαίες φιλίες ανιδιοτελείς και στέρεες που να κρατούν και μπροστά στις μεγαλύτερες δυσκολίες. Ένα παραμύθι με έντονη αλληγορία, βαθιά νοήματα, σπουδαίες αξίες που δεν μπορεί να λείπει από μια παιδική βιβλιοθήκη, πόσο μάλλον να μην τις γνωρίσει σε μια πρωτότυπη ιστορία που λειτουργεί ως μοντέλο, πίσω από το οποίο θίγονται οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Αξίες που κάθε παιδί πρέπει και μπορεί να διατηρήσει μέσα του για όσο περισσότερο μπορεί.