Σ’ αυτή τη βιογραφία-μελέτη γίνεται για πρώτη φορά τόσο εκτενής αναφορά στα ανθρώπινα και στα οικονομικά παρασκήνια των δισκογραφικών εταιριών αλλά και των υπηρεσιών της λογοκρισίας. Με αυτό τον τρόπο ρίχνεται φως σε κάποιους χώρους του τραγουδιού που ήταν μέχρι τώρα αρκετά σκοτεινοί.

Το κείμενό μας συνδέει τα γεγονότα της ζωής και της δισκογραφίας με τα ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, εντάσσοντάς τα έτσι στο φυσικό τους πλαίσιο, για να γίνουν πλήρως κατανοητά και να αποκτήσουν με αυτό τον τρόπο το βαθύτερο νόημά τους. Η κριτική προσέγγιση στο έργο του Δερβενιώτη και των συνεργατών του ήταν απαραίτητη, για να γίνει μια πρώτη αξιολόγηση των τραγουδιών του.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο μετεμφυλιακό τραγούδι, στο οποίο ο Δερβενιώτης (μαζί με τον Μπάμπη Μπακάλη) φαίνεται να είναι ο κυριότερος εκπρόσωπός του, στο ινδοπρεπές τραγούδι, όπου με τη Μαντουμπάλα ο Δερβενιώτης έφτασε στην κορυφή του είδους αυτού, και στον κύκλο τραγουδιών της μετανάστευσης, όπου και πάλι ως συνθέτης διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία, συνεπικουρούμενος από το στιχουργό Κώστα Βίρβο.