Στις σελίδες του, μετουσιωμένες σε Τέχνη, προβάλλουν οι αναμνήσεις του ποιητή, που αρχίζουν από την παιδική ή και τη βρεφική ηλικία, αφού τον πρώτο διωγμό, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον ένιωσε στα τρία του χρόνια: «Πιο μεγάλο φονικό απ’ το αγριοβόρι του διωγμού κανένα».

Ακόμα, αυτό το βιβλίο, είναι η εκπλήρωση ενός χρέους προς τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν για τη λευτεριά κι ένας φόρος τιμής σ’ όσους έπεσαν σε αγώνες δίκαιους, ήρωες επώνυμους και ανώνυμους-προπάντων στον Άγνωστο Ήρωα:

Όσο και να ΄ν΄ η νύχτα

απόψ΄απέραντη βαθιά.

Κι όσο κι αν τα σκοτάδια της

φιλαργυρα εκρύψαν

το κορμί σου.

Εγώ απόψε θα σε βρω

νεκρέ αδερφέ

και συμπολεμιστή!…