Η περίοδος της πολιτικής προσφυγιάς αποτέλεσε ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή των εκπατρισμένων μαχητών του ΔΣΕ. Οι χιλιάδες πολιτικοί πρόσφυγες έτυχαν οργανωμένης υποδοχής και στήριξης για σπουδές, εργασία και κατοικία. Έζησαν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, αφού η προσφυγιά αποτέλεσε αναγκαστική επιλογή. Βασικό πρόβλημα ήταν ο αποχωρισμός από τους οικείους τους. H προσαρμογή στις νέες συνθήκες υπήρξε ένας άθλος. Αγροτόπαιδα ή εργατικής προέλευσης, νέοι και νέες στην πλειοψηφία τους,  κλήθηκαν να ζήσουν και να δημιουργήσουν σε ένα ριζικά διαφορετικό περιβάλλον, να μάθουν γλώσσα, επάγγελμα, να σπουδάσουν. Μαθημένοι στα δύσκολα, κατάφεραν να κατακτήσουν νέα κάστρα στη γνώση και στη δημιουργική δουλειά στις συνθήκες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.  Τέτοιο παράδειγμα αποτελεί κι ο Κώστας Τάτσης, που έζησε 40 χρόνια στην ΕΣΣΔ. Εργάστηκε σε πολλούς κλάδους της παραγωγής, πήρε πολιτική κομματική μόρφωση και αναδείχτηκε σε πρωτοπόρο της τεχνολογικής εξέλιξης στον τομέα των τηλεπικοινωνιών και της μετάδοσης του τηλεοπτικού σήματος σε διάφορες περιοχές της ΕΣΣΔ, κυρίως στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν. Ταυτόχρονα έζησε όλες τις αλλαγές που ενίσχυσαν την αντεπανάσταση, δημιούργησαν το έδαφος για την ενίσχυση των στοιχείων του παλιού στη νέα κοινωνία και τέλος οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση, με τελική πράξη τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991.