«Έμειναν τα παιδιά στο παραθύρι να χαιρετούν τους φίλους. Ένα ανοιχτό παραθύρι στη φύση είναι ένα ζωντανό βιβλίο. Πόσα, αλήθεια, έμαθαν και έζησαν εκείνο το καλοκαίρι!

Με τα μάτια ανοιχτά και τα χέρια απλωμένα στη φύση μαθαίνεις τη ζωή, αγαπάς τη ζωή. Την χαίρεσαι! Τώρα, καθώς οι καλοί φίλοι του καλοκαιριού χάνονταν στον ουρανό, από το δρόμο ακούγονταν οι φωνές των παιδιών που τα χαιρετούσαν.»

Ένα παραμύθι για την αξία της αγάπης, της φροντίδας, της προσφοράς, που είναι σε θέση να συνδέσει τον άνθρωπο και τις ενέργειές του με τη φύση. Μέσα από τις γλαφυρές περιγραφές και την εικονογράφηση της Βακάλη-Συρογιαννοπούλου, οι μικροί αναγνώστες μεταφέρονται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, με χαμηλά σπίτια, προηγούμενων δεκαετιών. Συναντούν παιδιά στην ηλικία τους, μαθαίνουν τις περιπέτειές τους, τη ζωή, αλλά και τις ιδιαίτερες φιλίες που μένουν ανεξίτηλες στα χρόνια, όπως και η φιλία των ηρώων του παραμυθιού με μια οικογένεια πελαργών.