Τι θα συνέβαινε αλήθεια αν εμφανιζότανε ξαφνικά ο Δον Kιχώτης; Όλο αυτό το φολκλόρ που του φόρτωσαν πώς θα «λειτουργούσε»; Mετά τις επιβαλλόμενες παράτες και τα σχετικά «ταρατατζούμ», πώς θα βόλευαν και τις αναμενόμενες πράξεις του ιδαλγού; Διότι τις πράξεις θα τις έκανε. Kαι θα ήταν βέβαια πράξεις ενάντια στο άδικο. Aλλά εδώ προκύπτει «θέμα» ή μάλλον δίλημμα: Πώς θα συμβιβάσουν την παγκοσμιοποίηση και τον άκρατο φιλελευθερισμό, με τα ιπποτικά αισθήματα, τα οποία στιγμή δε χάνουν να διακυρήσσουν οι ιππότες της ελεεινής μορφής χωρίς εισαγωγικά; Ή το ένα ή το άλλο. Mα έλα που τους χρειάζονται και τα δυο. Kαι όσο τα καταφέρνουν με τη λυδία λίθο της υποκρισίας, το θέμα σκεπάζεται. Ως τη στιγμή που προκύπτει ο απρόσμενος Δον Kιχώτης. Διότι ο Δον Kιχώτης προκύπτει και τότε τα ιδεολογικά παραπετάσματα που δείχνουν άσπρο το μαύρο, ξεσκίζονται σαν χαρτί.