Η Φεγγαροαχτίδα, ντυμένη στα ασημένια της ρούχα, έτρεξε κοντά στη μικρή Ελένη, που κοιμόταν του καλού καιρού στο ζεστό της κρεβατάκι.

– Έλα, ξύπνα, καλή μου φίλη, της είπε. Απόψε θα σε πάω μια βόλτα.

– Και πού θα πάμε; ρώτησε νυσταγμένα, μα όλο περιέργεια το κοριτσάκι.

– Κρατήσου καλά στην αγκαλιά μου και θα δεις.

Σε λίγα λεπτά θα πετούσαν αγκαλιασμένες πάνω από την κοιμισμένη πόλη και σχεδόν αμέσως θα κατέβαιναν στο Ζωολογικό Κήπο.

Μια επίσκεψη στο Ζωολογικό Κήπο το βράδυ ίσως επιφυλάσσει μια απροσδόκητη συνάντηση με νέους φίλους, τους κάτοικους του Κήπου, οι οποίοι μέσα από τις δικές τους φωνές θα καλωσορίσουν τη μικρή επισκέπτρια με τη φίλη της τη Φεγγαροαχτίδα και θα διασκεδάσουν όσο διαρκέσει η νύχτα μέχρι το ξημέρωμα. Άραγε, μπορούν όλα αυτά να είναι αλήθεια; Μήπως απλά η μικρή Ελενίτσα έπλασε με τη φαντασία της την επίσκεψη αυτήν ή μήπως ήταν ένα όνειρο γλυκό;

Την απάντηση μάλλον θα μας την δώσει η ίδια μέσα στο γλυκό αυτό παραμυθάκι.