Στην περίπτωση του Νίκου Μπελογιάννη, εκφράζονται πολύ χαρακτηριστικά και συμβολικά η σκληρότητα της ταξικής πάλης, το ανειρήνευτο της σύγκρουσης με τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, η ηθική και πολιτική υπεροχή του επαναστατικού κόμματος και των ιδεών του, του κομμουνιστή λαϊκού αγωνιστή, μέλους και στελέχους του.

Σε συνθήκες σαν τις σημερινές όπου η ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση οξύνονται, που πρέπει να προετοιμαζόμαστε για μεγάλες στιγμές, αισθανόμαστε ως χρέος μας να μην έχει επετειακό χαρακτήρα η απόδοση τιμής σ’ έναν τέτοιον ήρωα. Δε θα ταίριαζε μια τέτοια αντιμετώπιση στον Μπελογιάννη.

Αυτό που, σήμερα, προέχει και προβάλλει επιτακτικά είναι ο εξοπλισμός του λαϊκού κινήματος, της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της, η ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, η πλατιά συζήτηση για την πολιτική μας πρόταση, η πιο επιτυχής διεξαγωγή της διαπάλης με την αστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό.

Φωτίζουμε, λοιπόν, το βασικό ιστορικό πλαίσιο το σχετικό με τον Μπελογιάννη, τις συνθήκες της δράσης και την προσφορά του, γενικότερα αλλά και στην Πελοπόννησο, μέσα από γνωστά και άγνωστα ντοκουμέντα.