Η Ναταλία Αποστολοπούλου γεννημένη στο Αβραμιού Μεσσήνης της Μεσσηνίας από γονείς αγρότες, συνδέθηκε από τα πρώτα της χρόνια με βιώματα ανθρώπων του μόχθου. Σπούδασε δασκάλα και στην Κατοχή πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Στην κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ και μυήθηκε στα ιδανικά και τις αξίες του σοσιαλισμού και του ΚΚΕ. Καταδιώχτηκε η ίδια, όπως και η οικογένειά της, για την αντιστασιακή δράση και τις ιδέες της. Κράτησε ψηλά τη σημαία των ιδανικών του ΚΚΕ και με τεράστιο προσωπικό κόστος αρνήθηκε να το αποκηρύξει. Έγκυος 6 μηνών βρέθηκε όμηρος στα χέρια των Μαγγανάδων, που ήθελαν την «κεφαλή της επί πίνακι». Σώθηκε εκ θαύματος, όπως περιγράφει στο βιβλίο της «Μετά τη Βάρκιζα η τραγωδία». Μετά την Απελευθέρωση, κράτος και παρακράτος την καταδίωξαν. Η ζωή της απειλήθηκε, την απέλυσαν από τη θέση της σαν δασκάλας στο Δημόσιο, ενώ ήταν ήδη μητέρα δύο παιδιών και την εξόρισαν μαζί μ’ αυτά για πέντε χρόνια στα στρατόπεδα της Χίου, Τρίκκερι, Μακρονήσου και πάλι Τρίκκερι (1948-1952). Η αγωνίστρια, φορτισμένη από τις εμπειρίες της πικρής εκείνης εποχής, απαθανάτισε πρόσωπα και κατέγραψε καταστάσεις σε βιβλία, που είναι πολύτιμα, τόσο σαν μαρτυρίες, όσο και σαν λογοτεχνήματα: αυτό το χαρακτήρα έχει και το βιβλίο της «Μη νομιμόφρων».