«Έτσι αποσπάστηκε η Μαρία από τα προηγούμενα και με το πλήθος που περίμενε ν’ ακούσει το μήνυμα του θανάτου ενώθηκε. Κι έτσι ξεχώρισε επιτέλους τα λόγια τους. Μια προσευχή έλεγαν. Κύριε ελέησον Κύριε ελέησον Κύριε ελέησον, έλεγαν. Και πάλι το ίδιο, Κύριε ελέησον Κύριε ελέησον Κύριε ελέησον. Και πάλι, με μια ταπεινοσύνη αυτονόητη. Κύριε ελέησον.»

Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να δημοσιεύει κείμενά της σε φιλολογικά περιοδικά της εποχής εκείνης.

Η αίσθηση της κοινωνικής αδικίας την ώθησε στα είκοσί της χρόνια να γίνει μέλος των Λαμπράκηδων που είχαν μεγάλη επίδραση σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Το 1965 παντρεύτηκε το μουσικοσυνθέτη Μάνο Λοΐζο και το 1966 απόκτησε τη μοναχοκόρη της Μυρσίνη.

Η γέννησή της τη βοήθησε να μυηθεί στον κόσμο της παιδικής λογοτεχνίας και να προσπαθήσει να γράψει κι αυτή παραμύθια. Δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο για παιδιά το 1974.

Μέχρι τώρα έχει εκδώσει 35 βιβλία για παιδιά. Έξι από αυτά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και τα ολλανδικά. Όλα της τα βιβλία έχουν βραβευτεί με ειδικά βραβεία κι έχουν εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ. Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας και το 1998 ήταν υποψήφια της Ελλάδας για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν. Κείμενά της περιλαμβάνονται σε εκπαιδευτικά βιβλία του απόδημου ελληνισμού. Στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, όπου υπάρχει έδρα νεοελληνικής φιλολογίας, τα βιβλία της προτείνονται προς μετάφραση.

Βιβλία της έχουν θεατρικοποιηθεί και παίζονται σε σχολεία, σε θέατρα και στην τηλεόραση.

Ακόμα, έχει γράψει τρία βιβλία για μεγάλους: τις Διαπιστώσεις, το 1970, το Κυρίως θέμα, το 1972, και την Ικετηρία, το 1975.