Μάνααα… Η κραυγή αυτή, κραυγή απελπισίας, πόνου και απαντοχής διαπερνάει όλο το βιβλίο. Η Βαγγελιώ, η Φραγκούλαινα και η Λέγκω, οι ηρωίδες των τριών διηγημάτων, σηκώνουν όσο πόνο και αγάπη … όσα κακά και απάνθρωπα κουβαλάει ακόμα αυτή η κοινωνία. Εξωθήθηκαν σε ακραίες πράξεις … Ιχνηλάτης και καθοδηγητής στο δύσκολο μονοπάτι αυτής της αναζήτησης είναι η φωνή της Μάνας –στο τέταρτο αφήγημα– σ’ ένα διάλογο με το παιδί της, αρχέγονη και παράλληλα από τη φύση της πρωτοπόρα και επαναστατική, γι’ αυτό και ελπιδοφόρα.

Το βιβλίο αποτελεί μια κραυγή, μια επίκληση της συγγραφέως να μοιραστεί με τον αναγνώστη, όπως η ίδια λέει, «το ανεπανάληπτο ποίημα και δράμα της ζωής, τη νομοτελειακή μοίρα του ανθρώπου προς την ελευθερία και το θάνατο, που συνθέτουν και επικυρώνουν το νόημα της ζωής και την ευτυχία να είμαστε άνθρωποι».

(Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)