Η Ρόζα Λούξεμπουργκ κατανόησε πως ο Μπέρνσταϊν ήθελε να οδηγήσει το εργατικό κίνημα στην τροχιά του τρεϊντγιουνιονισμού κι έτσι να αναιρέσει αντικειμενικά την πολιτική αυτοτέλεια της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας σαν ταξικής οργάνωσης του προλεταριάτου. Γι’ αυτό κατεύθυνε την πάλη της ανάλογα: καταπολέμησε τον αναθεωρητισμό ιδιαίτερα στις οικονομικές και πολιτικές του απόψεις, εκεί που άμεσα επιδρούσε αρνητικά στο απελευθερωτικό κίνημα του προλεταριάτου.

Συγκέντρωσε την προσοχή της στο σημείο εκείνο που οδηγεί στο επαναστατικό συνθετικό στοιχείο της μαρξιστικής διδασκαλίας, το στοιχείο του κοινωνικού μετασχηματισμού, δηλαδή στην απόδειξη πως η σοσιαλιστική επανάσταση ξεπηδά σαν αντικειμενική ιστορική αναγκαιότητα από την πορεία της υλικής εξέλιξης της καπιταλιστικής κοινωνίας. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ δεν διάλεξε αυθαίρετα αυτό το θέμα· η επιλογή της πήγασε από την επιθυμία να προσανατολίσει το γερμανικό προλεταριάτο, ακόμα και στην περίοδο της σχετικά ειρηνικής εξέλιξης του καπιταλισμού ως τα 1914, στην αναγκαιότητα να κατακτήσει την πολιτική εξουσία διαμέσου της σοσιαλιστικής επανάστασης.