Οι προβληματισμοί του για την «ελεύθερη χώρα», η ωρίμανσή του, οι αναζητήσεις του, το καταστάλαγμά του, συνδεμένα με την καθημερινή ζωή του μετανάστη, η νοσταλγία της επιστροφής, η ίδια η επιστροφή δίνουν υλικό στις ιστορίες που διηγιέται στα καφενεία ο Mr Milton. Εύγλωττη η απορία των συγχωριανών του για το πού βρήκε τα δολάρια που έστελνε στην οικογένειά του.

Οι Ιστορίες του Mr Milton αποτελούν τη συνέχεια του μυθιστορήματος Δάκρυ και ελπίδα, ολοκληρώνουν ένα κύκλο. Δίνουν παραστατικά την εικόνα της Αμερικής από τις παραμονές του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου έως τις παραμονές του μεγάλου κραχ του 1929.

Το 1947, διωκόμενος, εγκατέλειψε το Γυμνάσιο και εντάχθηκε στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Σάμου. Μετά τη σύλληψή του, το 1949, κρατήθηκε στις φυλακές Σάμου και στις αρχές του 1950 μεταφέρθηκε στις Στρατιωτικές Φυλακές Μακρονήσου (ΣΦΜ), στον 1ο Λόχο Ανηλίκων (υποδίκων). Από ’κεί, το 1951 απολύθηκε με το ΟΓ Ψήφισμα ως ανήλικος και επέστρεψε στη Σάμο όπου συνέχισε τις σπουδές του στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο.

Την άνοιξη του 1953, ενώ φοιτούσε στην 8η τάξη, επιστρατεύτηκε και βρέθηκε ξανά στη Μακρόνησο. Εκεί, αρρώστησε βαριά και μεταφέρθηκε στο 401 Στρ. Νοσοκομείο στην Αθήνα. Μετά την ίασή του, επέστρεψε με αναρρωτική άδεια στη Σάμο, έδωσε γραπτές εξετάσεις και πήρε το απολυτήριο του Γυμνασίου.

Τον Οκτώβριο του 1954 διαλύθηκαν τα στρατόπεδα Μακρονήσου και ο Σταμάτης Βαλσάμος απολύθηκε το Δεκέμβριο απ’ το 613ο Τάγμα Πεζικού που έδρευε στο Μπέλες. Διωκόμενος και πάλι στη Σάμο, αυτοεξορίστηκε στην Αθήνα όπου σπούδασε δημοσιογραφία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή μυθιστορικών βιβλίων, αλλά και με τη στιχουργική. Η παθολογική τοπικίστικη αγάπη του για τη Σάμο, ίσως οφείλεται στην ιστορία του και στο γεγονός της αυτοεξορίας του διά βίου απ’ τη γενέτειρα γη. Απ’ τη γη των προγόνων του.