Το βιβλίο αυτό γράφτηκε στη δεκαετία του ’70, το τελευταίο μέρος μάλιστα, «Η κατηγορούμενη επιστήμη», στη δεκαετία του ’80. Αλλά ο Πρόλογος για την ελληνική έκδοση ετοιμάστηκε πριν μερικά χρόνια.

Στην περίπτωση αυτού του βιβλίου, μεταξύ της γραφής και της κυκλοφορίας του μεσολάβησαν τα ταραχώδη γεγονότα του 1989/1990, που επέφεραν βαριές ήττες της σοσιαλιστικής ριζικής μεταβολής της κοινωνίας και την παροδική υπεροχή του καπιταλισμού σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολική Ευρώπης.

Η πολιτικο-ιδεολογική επιφάνεια της αστικής συνείδησης μπορεί βέβαια να έχει πλημμυρίσει από μια ευφορία που έχει προκληθεί από τη μέθη της νίκης, από τη λαθεμένη εκτίμηση ότι η σοσιαλιστική ριζική μεταβολή έχει αποτύχει μια για πάντα, ότι δεν υπάρχει ιστορία πέρα από τη φιλελεύθερη δημοκρατία, ότι η θεωρία του μαρξισμού, μαζί μ’ όλη τη φιλοσοφία του, έχει τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα. Παρ’ όλα αυτή, η φιλοσοφία της κρίσης παραμένει σταθερά προσηλωμένη στα βαθύτερα στρώματα και ρεύματα της σημερινής ύστερης αστικής συνείδησης.

Η σκέψη και η δράση των μαρξιστών βρίσκονται σε ένα νέο ξεκίνημα, που αποτελεί ταυτόχρονα μια νέα αρχή, μια διατήρηση της θεμελιακής τους ταυτότητας, που συμπεριλαμβάνει και τη μη εγκατάλειψη της συνέχισης της θεωρίας τους, που την αντιλαμβάνονται με διαλεκτικό-κριτικό τρόπο.

(Από τον πρόλογο της έκδοσης προς τον Έλληνα αναγνώστη)