O Έβαλντ Βασίλιεβιτς Ιλιένκοφ (1924-1979) ήταν ένας από τους κορυφαίους Σοβιετικούς φιλοσόφους, το έργο του οποίου και η συμβολή του στην ανάπτυξη της μαρξιστικής-λενινιστικής φιλοσοφικής σκέψης συγκεντρώνει και σήμερα σημαντικό ενδιαφέρον. Στο επίκεντρο της δουλειάς του ήταν τα ζητήματα της υλιστικής διαλεκτικής και η προσπάθεια μιας συστηματικά αναπτυγμένης έκθεσης της διαλεκτικής ως λογικής και θεωρίας της γνώσης του σύγχρονου υλισμού.

Μαχητικός πολέμιος του ιδεαλισμού και του χυδαίου υλισμού, ο Ιλιένκοφ αφιέρωσε μεγάλο μέρος του έργου του στην πολεμική με (νεο)θετικιστικές τάσεις, εντοπίζοντας τους κινδύνους που συνεπαγόταν η εξάπλωσή τους, καθώς και η επίδραση που ασκούσαν και μέσα στη σοβιετική φιλοσοφία.

Το βιβλίο αυτό, που είναι το τελευταίο και πιο ώριμο έργο του Ιλιένκοφ, είναι αφιερωμένο στο μνημειώδες έργο του Β. Ι. Λένιν Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός. Ο Ιλιένκοφ πραγματεύεται απλά και κατανοητά, με γλαφυρή γραφή, φιλοσοφική ενάργεια κι επιστημονική αρτιότητα τη λενινιστική αντίληψη για την ύλη και τη συνείδηση, τη γλώσσα, τη γνώση και την αλήθεια, τη διαλεκτική αντίθεση, τη σχέση αυθόρμητου και συνειδητού, τη σχέση της φιλοσοφίας με τις φυσικές επιστήμες.

Το έργο δεν έχει μόνο ιστορικό-φιλοσοφικό ενδιαφέρον, αλλά παραμένει ιδιαίτερα επίκαιρο και στις μέρες μας, τόσο γιατί οι σκέψεις τις οποίες καταθέτει αφορούν άμεσα και τη συζήτηση που διεξάγεται σήμερα για τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, όσο και γιατί οι πολιτικές προεκτάσεις της σκέψης του Ιλιένκοφ μπορούν να τροφοδοτήσουν τη μελέτη για την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.