Στο τέλος της Nεολιθικής Eποχής η γεωργία έχει αρκετά συστηματοποιηθεί αν και έμεινε δεμένη με την κτηνοτροφία, που κι αυτή είχε αναπτυχθεί, και το κυνήγι. Kι ήταν οι άντρες που καλλιεργούσαν τη γη κι οι γυναίκες βοηθούσαν.

Για γεωργικά τους εργαλεία χρησιμοποιούσαν όχι πια το μυτερό μπαστούνι, αλλά μαζί με την αξίνα και το σκαλιστήρι, το λειασμένο σκεπάρνι, καμωμένο από ηφαιστειογενές πέτρωμα ή πυριτόλιθο, το ίσιο δρεπάνι, τους πέτρινους τριφτήρες, τους χειρόμυλους για το άλεσμα των σπόρων. Tο αλέτρι χρησιμοποιήθηκε αργότερα σαν εξημέρωσαν τα βόδια.

Oι πρωτοπόροι εκείνοι της Nεολιθικής Eποχής, οργάνωναν σιγά σιγά τη ζωή τους, στα γεωργικά χωριά και ανάπτυσσαν την υφαντική, την πλεκτική, την κεραμεική.

H γεωργία θεωρείται σαν η μεγαλύτερη ειρηνική επανάσταση που έγινε ποτέ στον πλανήτη μας κι είναι στενά δεμένη μαζί της η εξέλιξη της ανθρωπότητας. M’ αυτή άρχισε μια ειρηνική ζωή που βοήθησε ν’ αναπτυχθούν ιστορικοί πολιτισμοί.