«Ο πιο μεγάλος προορισμός του πνευματικού ανθρώπου, ένας προορισμός που πρέπει να συνειδητοποιείται περισσότερο από κάθε τι άλλο, είναι να ανταποκρίνεται στην εποχή του, να την εκφράζει σε όλη την πολυσύνθετη υφή της, σε όλη την ποικιλομορφία της.

Η οποιαδήποτε αποστασιοποίηση απ’ τα μεγάλα, τα κύρια προβλήματα της εποχής και της κοινωνικής ζωής, η όποια προσπάθεια να τα παρακάμψει, να τα αποφύγει, όπως και η απόφαση να σταθεί παράμερα, με αντάλλαγμα μια ήσυχη ζωή, πληρώνεται με την αναπόφευκτη οριστική παράδοση του πνευματικού ανθρώπου στη λήθη.»

Βαλεντίν Ρασπούτιν

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Βαλεντίν Ρασπούτιν γεννήθηκε στο χωριό Ουστ Ουντέ, 300 χιλιόμετρα πέρα από το Ιρκούτσκ, το 1937. «Γέννημα-θρέμμα της Σιβηρίας», ήταν γιος ενός απόμαχου στρατιώτη, που εργαζόταν αγρότης στα χωράφια και μιας νοικοκυράς. Ο ίδιος σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Ιρκούτσκ. Από τα χρόνια των σπουδών του ακόμα συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, δημοσιεύοντας επιφυλλίδες πάνω σε φιλολογικά ή και ευρύτερα κοινωνικά θέματα. Τα γραπτά του πάντα διακρίνονταν για το βάθος της παρατήρησης, αλλά και του κοινωνικού του στοχασμού.

Η πρώτη εμφάνισή του στα σοβιετικά Γράμματα σημειώνεται στα 1967 με το διήγημά του Χρήματα για τη Μαρία και ακολούθησαν η νουβέλα Τελευταία προθεσμία (1970), Ο Αποχαιρετισμός με τη Ματιόρα (1976) και Η Πυρκαγιά (1985).

Το άμεσο ερώτημα που κεντρίζει τη σκέψη του συγγραφέα είναι το πώς ζει ο άνθρωπος μιας εποχής μεγάλων αλμάτων της τεχνολογίας και της επιστήμης, πώς βιώνει την πορεία της οικοδόμησης, η οποία βρισκόταν ήδη σε περίοδο κορύφωσης των αντεπαναστατικών ανατροπών. Ασχολείται με το ηθικό προβληματισμό, την κοινωνική του στάση απέναντι στα μεγάλα γεγονότα, τη συνειδητότητα της πάλης για την προάσπιση του σοσιαλισμού κόντρα στην δίνη των ιδεολογικών φυγόκεντρων της «αγοράς» και του τρίτου δρόμου. Κοιτάζει το «δουλευτή», τον εργαζόμενο στην πόλη και κυρίως στην ύπαιθρο στα μάτια και προσπαθεί ν’ αφουγκραστεί το τοπίο της δικής του δράσης και προβληματισμού.