«Ο ουτοπικός στοχασμός είναι τόσο αρχαίος όσο και τα βάσανα της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό όλοι οι ουτοπιστές συγγραφείς αντιμετώπισαν με τα έργα τους τις κοινωνικοπολιτικές κρίσεις όλων των προκαπιταλιστικών κοινωνιών, όπου οι ανθρώπινες μάζες αγωνίζονταν στα τυφλά για ν’ ανοίξουν το δρόμο τους, σαν μια αναγκαιότητα της ιστορίας. Έτσι, γεννήθηκαν τα ουτοπικά σχεδιάσματα για να ξεπεραστούν με τις φανταστικές «ιδανικές πολιτείες» οι μη συνειδητοποιημένες κοινωνικές αντιθέσεις, για να δοθούν απαντήσεις σε αγωνιώδη ερωτήματα και σε προσδοκίες για μια δικαιότερη ζωή.

Ποια όμως είναι η σημασία και ποιος ο στόχος της ιστορικής προοπτικής της ουτοπίας της πλατωνικής «Ιδανικής Πολιτείας» που προβάλλει σαν φανταστική υπέρβαση της ιστορικής πραγματικότητας; Και γενικότερα ποια είναι η ιστορική διάσταση της ουτοπίας σαν κοινωνικό ιδεολογικό σύστημα; Ποια είναι η αναφορά της προς το ιστορικό παρελθόν και το ιστορικό μέλλον με την προσδοκία για μια καλύτερη ζωή;

Σ’ αυτά τα ερωτήματα αποπειράται ν’ απαντήσει η μελέτη αυτή στη βάση μιας ανάλυσης της κατηγορίας της ουτοπίας, όπως αυτή αναδύεται μέσα από την ιστορική πραγματικότητα των προκαπιταλιστικών κοινωνιών και ειδικά την κοινωνική φιλοσοφία του Πλάτωνα στη δουλοκτητική αρχαιότητα και του Τ. Μορ στο φεουδαρχικό Μεσαίωνα.»

(Από τον πρόλογο του συγγραφέα Α. Λ. Αντωνακόπουλου)