Ο Λένιν τελείωσε τη συγγραφή του τελευταίου μέρους του βιβλίου στις 9 Νοέμβρη 1918. Στις σελίδες του έβρισκε κανείς μια λεπτομερειακή και σφαιρική ανάλυση των πολιτικών εξελίξεων στην επαναστατική Ρωσία. Διασαφήνιζε τη διεθνή σημασία της πείρας της προλεταριακής επανάστασης και υπογράμμιζε τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε το επαναστατικό κίνημα από τις θεωρητικές αυταπάτες του Κάουτσκι. Η ιστορία πολύ σύντομα απέδειξε την ορθότητα των απόψεων του Λένιν για τον καουτσκισμό. Η ήττα του γερμανικού προλεταριάτου στην επανάσταση του Νοέμβρη του 1918 οφειλόταν, σε μεγάλο βαθμό, στις θέσεις των σοσιαλδημοκρατών ηγετών του που είχαν εμπνευστεί από τις ιδέες του Κάουτσκι όπως τις διατύπωνε με απεραντολογίες στο φυλλάδιό του «Η δικτατορία του προλεταριάτου».

Το βιβλίο του Λένιν περιέχει μια μαρξιστική-λενινιστική θεώρηση πάνω στα ζητήματα της πάλης για την ειρήνη και τη διεθνή αλληλεγγύη των δυνάμεων που αγωνίζονται γι’ αυτήν, τεκμηριώνει θεωρητικά τις βασικές διαφορές ανάμεσα στην αστική και τη σοσιαλιστική δημοκρατία και καθιστά άκυρη τη φιλοσοφία της κοινωνικής παθητικότητας και την πολιτική του καιροσκοπισμού.