«Η Γαλαρία Νο 7 του Κώστα Κοτζιά είναι μια ανίχνευση μέσα σε αυτό το τέλμα που έφερε στην πρώτη μεταπελευθερωτική κοινωνία η βίαιη ανακοπή της φωτεινής πορείας της Αντίστασης. Σα ρεαλιστής συγγραφέας ο Κοτζιάς ξέρει να ξεχωρίσει τις δυνάμεις εκείνες που έμειναν αλώβητες από την ανατροπή των ηθικών αξιών, που δεν έχασαν την πίστη τους στα ιδανικά και τον προσανατολισμό τους. Βλέπει τη δύσκολη και αργή ίσως άνοδο του εργατικού κινήματος, τις δυνάμεις, δηλαδή, που αγωνίζονται  για να δώσουν τη σωστή διέξοδο στο αδιέξοδο της κοινωνικής ζωής…

Φωτεινές μορφές του έργου, που ενσαρκώνουν το πολυεδρικό πρότυπο του συνειδητού εργάτη και του αφοσιωμένου κομμουνιστή, είναι οι μορφές του γέρου συνδικαλιστή Ηλία και του Στεφάνου. Κάθε λόγος και κάθε πράξη των ανθρώπων αυτών αποπνέει τη σιγουριά, την ακλόνητη πίστη και την απόφαση γι’ αγώνα…

Το μυθιστόρημα του Κώστα Κοτζιά είναι ένας επικός πίνακας των ταξικών συγκρούσεων της σύγχρονης εποχής. Μέσα από τη σκληρή πάλη διαγράφεται με καθαρή αισιοδοξία η προοπτική της νίκης του δίκαιου αγώνα της εργατικής τάξης, ενώ παράλληλα ακούγεται καθαρά η καμπάνα που χτυπάει για τον παλιό κόσμο, τον κόσμο της αδικίας και της εκμετάλλευσης που οδεύει νομοτελειακά, αναπόφευκτα στο τέλος του.»

(Από τον Πρόλογο του Νίκου Παπανδρέου στην έκδοση)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Κώστας Κοτζιάς (1922-1979) ανήκει στη συγγραφική γενιά της Αντίστασης. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με το αντιστασιακό θεατρικό έργο το Ξύπνημα, που ανέβασαν οι Ενωμένοι Καλλιτέχνες. Το πρώτου του μυθιστόρημα, Καπνισμένος Ουρανός, παίρνει το 1957 το πρώτο βραβείο πεζογραφίας του Δήμου Αθηναίων. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Γαλαρία Νο 7 (1960), Επί εσχάτη προδοσία (1964), το οποίο αποτελεί και την πρώτη μορφή του Αλύγιστου.

Μετά από την επιβολή της δικτατορίας του 1967 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, πρωτοστατώντας στους αγώνες εναντίον της χούντας στην Ελλάδα από τη θέση του Προέδρου της Αντιδικτατορικής Επιτροπής Ελλήνων της ΕΣΣΔ. Την ίδια περίοδο γράφει το μυθιστόρημα Ο Παράνομος, το οποίο αποτελεί μια λογοτεχνική τομή ενάντια στο φασισμό. Ακολούθησαν τα θεατρικά του έργα Ο βασιλιάς, Τα γατόσκυλα, Το βαλιτσάκι και Ανήσυχη νύχτα.

Ο Κ. Κοτζιάς, εκτός από τις μελέτες, τις κριτικές και άλλες εργασίες του, μετέφρασε έργα των Τολστόι, Αμάντο, Λόρκα, Σ. Μόριτς, Αρμπούζοφ κ.ά. στα ελληνικά.