Στο βιβλίο αυτό, ο αμερικάνος Φίλιπ Φόνερ, ξεκινώντας απ’ τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Αμερική και σε άλλες χώρες, ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα, στέκεται ιδιαίτερα στα γεγονότα του Σικάγο, του 1886, που συνδέθηκαν αναπόσπαστα με την καθιέρωση της Πρώτης του Μάη ως της ημέρας πάλης και διεθνούς αλληλεγγύης των εργατών όλου του κόσμου στους κοινωνικούς, πολιτικούς και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες τους.
Ο Φίλιπ Φόνερ περιγράφει τις αγωνιστικές παραδόσεις των εργατών και άλλων εργαζομένων των τελευταίων 100 χρόνων, έως και το 1986, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την αιματοβαμμένη 1η Μάη στο Σικάγο. Περιγράφει την ανάπτυξη του αντίκτυπου της Πρωτομαγιάς του Σικάγο σε όλη τη γη, της εξάπλωσης και της δυναμικής των εργατικών κινημάτων, των αγώνων τους και των κατακτήσεων που στις εκάστοτε ιστορικές συνθήκες ήταν σε θέση να αποσπούν με τον αγώνα τους. Φωτίζει τις κατακτήσεις αυτές ως αποτέλεσμα τόσο της πίεσης που αντικειμενικά διαμορφώνει ο οργανωμένος αγώνας της εργατικής τάξης μέσα από κορυφαίες στιγμές των τελευταίων 100 χρόνων από την 1η Μάη του 1886 αλλά και τις κατακτήσεις της ανθρωπότητας που έθεταν τον πήχη των δυνατοτήτων για την ανθρωπότητα στις χώρες όπου οικοδομούταν ο Σοσιαλισμός.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Φίλιπ Σέλντον Φόνερ (14 Δεκεμβρίου 1910 – 13 Δεκεμβρίου 1994) υπήρξε αμερικανός ιστορικός του εργατικού κινήματος και διετέλεσε δάσκαλος. Ο Φόνερ υπήρξε συγγραφέας και εκδότης περισσότερων από 100 βιβλίων. Θεωρείται πρωτοπόρος στο κομμάτι της ιστορίας του εργατικού κινήματος εκθέτοντας σε εκτεταμένα έργα του το ρόλο των ριζοσπαστών, των μαύρων και των γυναικών στην ιστορία του αμερικάνικου εργατικού κινήματος και πολιτικής. Η εργασία του αυτή επικρίθηκε και απορρίφθηκε από την κυρίαρχη ακαδημαϊκή κοινότητα κυρίως της ιδιότητάς του ως μαρξιστή ιστορικού αλλά και δεδομένων των προσεγγίσεών του αναφορικά με τον καπιταλισμό στις ΗΠΑ, τις αντιθέσεις της κοινωνικής εργασίας και της ατομικής συσσώρευσης του πλούτου, της εναντίωσής του στον ιμπεριαλισμό, τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, και την εκδήλωση αντίστοιχης δραστηριότητας. Η επίδρασή του υπήρξε φανερή σε κατοπινές γενιές μελετητών, έχοντας αφήσει σημαντικό έργο, εμπνέοντας μέρος του έργου που δημοσιεύθηκε από νεότερους ακαδημαϊκούς κατά τη δεκαετία του 1970 και έκτοτε. Το 1941, ο Φόνερ επανήλθε στη δημοσιότητα λόγω της απόλυσης 26 ατόμων από θέσεις διδασκαλίας και προσωπικού στο City College της Νέας Υόρκης λόγω της έκφρασης πολιτικών απόψεων, μετά από έρευνα της κρατικής νομοθετικής επιτροπής, γνωστής ως επιτροπή Rapp-Coudert για την επιρροή του Κομμουνισμού στην εκπαίδευση και τους δημόσιους λειτουργούς.
Ο Φόνερ εξέδωσε το δεκάτομο έργο της Ιστορίας του Εργατικού Κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, που δημοσιεύθηκε μεταξύ 1947 και 1994. Επίσης, επιμελήθηκε τη συλλογή 5 τόμων από τη Ζωή και το Έργο του Φρίντριχ Ντάγκλας, μια βιογραφία για τον ηγέτη του κινήματος των Απαλλοτριωτών στις ΗΠΑ. Έργα του υπήρξαν ακόμα Η κοινωνική εργασία και οι Μαύροι εργάτες, μεταξύ 1974 και 1982 και οι δύο τόμοι Γυναίκες στο Αμερικανικό Εργατικό Κίνημα μεταξύ 1979 και 1980, τα οποία για την εποχή τους υπήρξαν πρωτοποριακά ζητήματα στο έδαφος της ιστορίας. Για την έκδοση Αμερικανικών Τραγουδιών της Εργασίας του 19ου αιώνα το 1975, ο Φόνερ έλαβε το βραβείο Deems Taylor, που παρουσιάστηκε από την Αμερικανική Εταιρεία Συνθετών, Συγγραφέων και Εκδοτών (ASCAP).