Το «Εννέα και Εικοσιοκτώ» είναι ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πολύμηνη εξαντλητική ερευνητική δουλειά και με τη μυθιστορηματική ευελιξία καταφέρνει να δώσει ένα πολύ δυνατό και συναρπαστικό στην εξέλιξή του λογοτεχνικό έργο, που πλέκεται σε ένα πειστικό και ακριβές ιστορικά πλαίσιο, το οποίο εκτείνεται από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, περιλαμβάνοντας την ανεξερεύνητη εν πολλοίς βουλγαρική κατοχή, τις διώξεις των Εβραίων, τον  εμφύλιο, την εξορία και τις διώξεις και την 7ετή χούντα.

Η ίδια η συγγραφέας δίνει το στίγμα του βιβλίου της: «Η αρχική μου στόχευση ήταν η αφήγηση της μνήμης του ανθρώπου που βίωσε ως μονάδα αντίστασης και ως γενιά που χαλάλισε τα νιάτα της και τα προσωπικά όνειρά της, μέσα από συλλογικούς αγώνες. Ξεκίνησα από την Κομοτηνή, την πόλη που αφανίστηκε όλη η εβραϊκή κοινότητα το Μάρτη του ‘45, παρέθεσα την προσφυγιά του ‘22 από Προύσα που αφορά στα αόρατα νήματα σύνδεσης των κοριτσιών κι εν συνεχεία τις 3 έφηβες ηρωίδες τις τοποθέτησα σε διαφορετικές πόλεις: Η αντάρτισσα μουσουλμάνα Σερέν αναζήτησε νέα αρχή στην Κωνσταντινούπολη, η Εβραία Ζιμπούλ στη Θεσσαλονίκη και η χριστιανή Μαριορίνη στην Αθήνα. Ο δε Ερρίκος ο Καλαματιανός, ο άντρας που έφυγε από την πόλη του λόγω ανάγκης, συνδέεται μαζί τους, με την καθεμία διαφορετικά, αλλά με τις 3 τους έντονα και καθοριστικά. Οι γυναίκες θα συνδεθούν ξανά στο ξερονήσι της Μακρονήσου.

Και όλες μαζί θα ακολουθήσουν πορείες παράλληλες με τον Ερρίκο, τον Άγγελο Σταματελόπουλο και το γενέθλιο τόπο του, την Καλαμάτα…»