Προλογίζει ο Δημήτρης Κουτσούμπας

Η Εύα Νικολαΐδου με το βιβλίο της ξανασυνδέει –μετά από δεκαπέντε χρόνια σιωπής–μνήμες, αφηγήσεις, νοσταλγία και γεγονότα της πολυσήμαντης δράσης του Νίκου Καραντηνού.

Όπως η ίδια η συγγραφέας αναφέρει, ο Νίκος Καραντηνός υπήρξε «ένας κομμουνιστής δημοσιογράφος που υπηρετούσε την πρόοδο σαν κάτι το αυτονόητο. Που δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι, ακόμα κι όταν βρέθηκε στη δίνη συγκλονιστικών ταραχών της χώρας μας. Αντιστάθηκε. Μαζί με την πανοπλία που φορούσε, κρατούσε σαν πυξίδα το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Ένας αριστοκράτης στο χαρακτήρα, με ρίζες κεφαλονίτικες, που σε όλα τα αδιέξοδα τον είχαμε δίπλα μας. Όπως θα τον νιώσουμε και μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1920 κι εκεί τελείωσε το Πετρίτσειο Γυμνάσιο.

Ήταν πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας (Αρχαιολογία-Ιστορία) και πτυχιούχος της Ιταλικής Φιλολογίας, με υποτροφίες στα Πανεπιστήμια της Περούτζια και της Σικελίας.

Διετέλεσε:

• Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων – αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944.
• Μέλος του Προεδρείου της ΕΣΗΕΑ ως το Μάη του 2001.
• Μέλος του ΔΣ της ΠΕΑΕΑ.
• Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ.

Αγωνίστηκε στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και δούλεψε στον παράνομο Τύπο της νεολαίας στην Κατοχή, ως μέλος του Συμβουλίου της ΕΠΟΝ.

Μετά από τη Βάρκιζα εργάστηκε ως αρχισυντάκτης της Νέας Γενιάς και ως εκλεγμένο μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ γνώρισε διώξεις, στρατοδικείο και εξορία.

Δούλεψε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, κοντά στον Γιάννη Βλαχογιάννη από το 1939 μέχρι το 1944 κι αργότερα στο Αρχείο του Καποδίστρια. Δούλεψε επίσης σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, και από το 1974 στο Ριζοσπάστη.

Το 1985 και το 1993 ήταν υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΚΚΕ κι έχει παρασημοφορηθεί από τη Σοβιετική Ένωση για τα 40 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Η Εύα Νικολαΐδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και στη συνέχεια στο College of Journalism στο Λονδίνο. Παράλληλα σπούδασε Κοινωνιολογία στο Mary Ward Center (Tutorial University). Τελειώνοντας τις σπουδές της στο Λονδίνο παρακολούθησε στη Σορβόννη το Τμήμα Πολιτισμού. Ακολούθως, έκανε ένα stage στην εφημερίδα Le Monde. Το 1985 με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης τελείωσε στο Centre Formation du Journalisme το Τμήμα Τηλεόρασης.

Στη συνέχεια, επί 3 χρόνια, παρακολούθησε μαθήματα ρωσικής γλώσσας στον Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο και στο Κέντρο Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Επίσης επί 3 χρόνια (1981-1983) παρακολούθησε ως ακροάτρια μαθήματα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Επί μία δεκαετία (1985-1995) παρακολούθησε ομάδες έρευνας και διδασκαλίας της αυτογνωσίας και των ανθρώπινων σχέσεων στο Café Ecole στην Αθήνα, παράρτημα του Πανεπιστημίου του Montreal του Καναδά. Καθηγητής της ο Κώστας Φωτεινός, διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην Εθνογραφία, καθηγητής στη Σχολή των Επιστημών Αγωγής στο Πανεπιστήμιο του Montreal, καθώς και ιδρυτής πολλών εργαστηρίων έρευνας που ασχολούνται με θέματα επικοινωνίας και ανθρώπινων σχέσεων.

Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το γυναικείο περιοδικό Πάνθεον, στέλνοντας ανταποκρίσεις από το Λονδίνο και το Παρίσι στο αφιέρωμα «Για να γνωρίσουμε τη γυναίκα στο παγκόσμιο στερέωμα». Συνέχισε στα περιοδικά Ταχυδρόμος, Ένα, Γυναίκα, Bazaar και στις εφημερίδες Κυριακάτικο Βήμα, Έθνος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, περιοδικό Αν της Απογευματινής, Πρώτη κ.ά. Συνεργάζεται σήμερα με την Εφημερίδα των Συντακτών. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων.

Τα δύο πρώτα βιβλία της Εύας Νικολαΐδου είναι αφιερωμένα στη Σιμόν ντε Μποβουάρ, την οποία γνώρισε προσωπικά κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Παρίσι. Το πρώτο με τίτλο Οι γυναίκες θα νικήσουν, εκδ. Γλάρος (1985), και το δεύτερο με τίτλο Στο Άβατο της Σιμόν ντε Μποβουάρ, εκδ. Αλκυών (2006). Το τρίτο της βιβλίο με τίτλο Μια ευλαβική ανάμνηση: Η Μαργαρίτα Γιουρσενάρ εξομολογείται στην Εύα Νικολαΐδου, εκδ. Ελληνικά Γράμματα (2008), αναφέρεται σε συνέντευξη που πήρε από τη Μαργαρίτα Γιουρσενάρ. Το τέταρτο βιβλίο με τίτλο Έλλη Αλεξίου: Ένας αιώνας ζωής, εκδ. Κατσανιώτη, επανεκδόθηκε το 2019 με τίτλο Εκμυστηρεύσεις της Έλλης Αλεξίου από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Στο πέμπτο βιβλίο της με τίτλο Οι γυναίκες μιλούν, 2018, (σε διαδικασία επανέκδοσης), η συγγραφέας συνομιλεί με τις γυναίκες των βραβευμένων ποιητών Ελύτη, Ρίτσο, Σεφέρη, Βάρναλη. Το 2019 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Κωνσταντίνος Καραμανλής: Η ανθρώπινη πλευρά του (εκδ. Σιδέρη). Το 2020 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Μελίνα Μερκούρη: Άγνωστα αποτυπώματά της (εκδ. Σιδέρη). Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο της παραμύθι με τίτλο Η σοφή χελώνα και η ανυπόμονη ελαφίνα (εκδ. Μίλητος). Το 2021 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Βλέμματα: Ιδίοις όμμασι (εκδ. Μίλητος). Τέλος, το 2022 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Στα σπίτια της αμαρτίας (εκδ. Κάκτος).

Μέσα από την πολύχρονη καριέρα της είχε την ευκαιρία να συναντήσει και να συνομιλήσει με προσωπικότητες διεθνούς κύρους, όπως οι Ίντιρα Γκάντι, Έντουαρντ Κένεντι, Γιασέρ Αραφάτ, Νίλτνε Γιότι, Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Μάικ Δουκάκης, Σιμόν Βέιλ και πολλούς άλλους.

Στην ΕΡΤ εργάστηκε περίπου 35 χρόνια. Ξεκίνησε από το ραδιόφωνο με δική της εκπομπή, συνέχισε στα «Χρονικά της ημέρας» (Διεύθυνση Ειδήσεων Ραδιοφώνου) και λίγο αργότερα στις Ειδήσεις Τηλεόρασης.

Από το 1990 έως το 2013 εργαζόταν στη Διεύθυνση Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών. Επί 25 χρόνια ήταν αρχισυντάκτρια της πολιτιστικής εκπομπής «9+1 Μούσες», η οποία πρόβαλλε τα σημαντικότερα πολιτιστικά γεγονότα της χώρας μας.

Μετά από 40 χρόνια καριέρας συνταξιοδοτήθηκε από την ΕΡΤ.

Συνεργάζεται μερικές φορές με το Ριζοσπάστη, το portal 902.gr και τον «Ημεροδρόμο».

Γι’ αυτήν τη διαδρομή της βραβεύτηκε το 2019 από το Ίδρυμα Μπότση.