Η τεράστια λογοτεχνική του προσφορά κατέχει ξεχωριστή θέση στο ελληνικό και παγκόσμιο πνευματικό στερέωμα. Η μελέτη του συνόλου σχεδόν του βιβλιακού του συγγραφικού υλικού, πέρα από την αισθητική απόλαυση, δίνει τη δυνατότητα για άριστη προσέγγιση του ιστορικού παρελθόντος, των ανθρώπινων χαρακτήρων και σχέσεων, των κοινωνικών συγκρούσεων, αλλά και πλήθους νοσταλγικών στιγμών μιας άλλης εποχής πλημμυρισμένων από λυρισμό και τρυφερότητα μέσα από την πλοκή.
Τα διηγήματα αυτά έχουν μια πρωτότυπη πλοκή με τις συνεχείς αναδρομές, αλλά και πρωτότυπη ανάλυση των προβλημάτων από ανθρώπους του κινήματος, βασανισμένους, φυλακισμένους, βιοπαλαιστές σε ώρες αργίας ή βιοποριστικής απασχόλησης. Περνούν θέματα οικολογίας, τέχνης, φιλοσοφίας χωρίς να παραβιάζουν τα πλαίσια της λογοτεχνίας. Παρελαύνει η ζωή των Ελλήνων μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης με τις δυσκολίες της ζωής τους, τα στενάχωρα σπίτια τους, το μεγάλωμα των παιδιών τους.
Ο λαός, βέβαια, είναι ο δημιουργός της τύχης του, οργανωτής του πολιτικού του κινήματος, που βοηθάει να φτάσει γρηγορότερα στο σκοπό του. Αυτό το λαό ο Σκάρος τον μεταφέρει στα διηγήματά του με τις γενικότητες και τις ιδιαιτερότητές του. Με τη μαστοριά του ξαναδημιουργεί την κοινωνία που πέρασε ή που περνάει, ερμηνευτικά και κριτικά. Τη βλέπει με το δικό του μάτι που είναι και το μάτι της συνειδητοποιημένης τάξης των εργαζομένων, αυτής που αγωνίζεται να την αλλάξει σύμφωνα με τους ιστορικούς νόμους κι όχι με τα ιδιαίτερα, τα περιορισμένα συμφέροντά της.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΣΚΑΡΟΣ ΖΗΣΗΣ (1917-1997). Γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Κανάλια της Δ. Θεσσαλίας. Έβγαλε το Γυμνάσιο στην Καρδίτσα και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στην ΕΑΜική Αντίσταση, πιάστηκε από τους Γερμανούς και κλείστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου. Από κει μεταφέρθηκε στις κλούβες των τρένων –τα υπονομευμένα με δυναμίτες βαγόνια, που έβαζαν οι ναζί μπροστά από τις μηχανές των τρένων για να προφυλάσσονται από τις επιθέσεις των ανταρτών. Από τη ζωή του στις κλούβες θα γράψει το χρονικό Οι κλούβες (1946).
Άλλα έργα του ίδιου είναι η Χαραυγή (1950), Το Φλογισμένο Βουνό (1954), Το ταξίδι της φιλίας (1956), Οι ρίζες του ποταμού (1960), Το κορίτσι με το σαντούρι (1963), αλλά και θεατρικά όπως το Ανάψτε τα φώτα (1966), δοκίμια Η κραυγή του ελληνικού λαού (1971), νουβέλες και πλήθος διηγημάτων και άρθρων στον περιοδικό και ημερήσιο Τύπο.
Μετά από το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη φεύγει στο εξωτερικό ως πολιτικός πρόσφυγας, όπου και έμεινε ως την πτώση της δικτατορίας, παίρνοντας μέρος στην αντιδικτατορική πάλη που οργανώθηκε και στο εξωτερικό. Τον Ιούλη του 1969 στο συνέδριο του Ελσίνκι εκλέχτηκε πρόεδρος του Κεντρικού Συμβουλίου των Ελληνικών Αντιδικτατορικών Επιτροπών. Για τη δράση του αυτήν του είχε αφαιρεθεί από την στρατιωτική χούντα η ιθαγένεια, την οποία και πήρε μετά από την πτώση της δικτατορίας και την επιστροφή του στην Ελλάδα.
Το 1977 εκλέχτηκε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.