[…] Εύκολο να σου λέει ο άλλος να γράψεις, αλλά ήξερα πόσο δύσκολο είναι αυτό και πόσο απέχει το γράψιμο από την προφορική αφήγηση.

Επειδή αναφέρομαι αποκλειστικά σε γεγονότα στα οποία υπήρξα αυτόπτης μάρτυς, ελπίζω ότι αυτό είναι κάποια εγγύηση για την αντικειμενικότητα της αφήγησης. Ταυτόχρονα, υπάρχει ο κίνδυνος η αναφορά στο πρόσωπό μου να δίνει την εντύπωση περιαυτολογίας. […]

Άλλωστε είναι πασίγνωστο ότι χιλιάδες άλλοι αγωνιστές αντιμετώπισαν πολύ μεγαλύτερες δοκιμασίες και πολλοί θυσίασαν ακόμα και τη ζωή τους στον αγώνα. […]

(Από τον Πρόλογο της έκδοσης.)

Η έκδοση αυτή αποτελεί μια ιστορική μαρτυρία του Στέφανου Παπαγιάννη για την περίοδο που διατέλεσε αξιωματούχος του ελληνικού στρατού ως απόφοιτος Εύελπις, τα βιώματά του στο αλβανικό μέτωπο, αλλά και το πέρασμα στην Αντίσταση με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ και τη δράση του ως Γενικού Επιτελάρχη του ΔΣΕ.

Με τόνο σεμνό, όπως αρμόζει σε έναν κομμουνιστή, ο Στ. Παπαγιάννης στο βιβλίο του αφηγείται τα βιώματά του, παραθέτοντας ένα γραπτό μνημείο της αφοσίωσης στον αγώνα και τους σκοπούς του ΚΚΕ που είναι σε θέση να εμπνεύσουν τέτοια μεγάλα έργα και να σμιλέψουν τέτοιες προσωπικότητες, τα οποία πρέπει ν’ αποτελούν πρότυπο στάσης ζωής για κάθε νέα και νέο κομμουνιστή.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ο Στέφανος Παπαγιάννης γεννήθηκε στο χωριό Μαυράτο της Ικαρίας το 1908. Το 1926 μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων. Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και στη συνέχεια εντάχτηκε στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Στη διάρκεια του Εμφυλίου, ήταν Γενικός Επιτελάρχης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Ο Στ. Παπαγιάννης συμμετείχε στον αγώνα κατά της δικτατορίας του Μεταξά, όντας αξιωματικός του Πυροβολικού, μέσα από παράνομη αντιφασιστική οργάνωση που είχε ιδρυθεί στις Ένοπλες Δυνάμεις. Το 1942 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Το 1946 εξορίστηκε στη Φολέγανδρο, απ’ όπου δραπέτευσε το 1947 μαζί με άλλους 11 εξόριστους αξιωματικούς.

Μετά από τον Εμφύλιο, έζησε στις σοσιαλιστικές χώρες, μέχρι το 1955, οπότε ήρθε παράνομος στην Ελλάδα. Πιάστηκε από την Ασφάλεια το 1956. Δικάστηκε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία της κατασκοπίας, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Έμεινε στη φυλακή μέχρι τον Ιούνη του 1966.

Τον Απρίλη του 1967, εξορίστηκε στη Γυάρο, στη Λέρο κι έπειτα στον Ωρωπό. Απελευθερώθηκε το 1970 κι εντάχτηκε αμέσως στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ. Το 1973 συνελήφθη εκ νέου, κρατήθηκε στα μπουντρούμια της ΕΣΑ και στη συνέχεια εκτοπίστηκε στη Γυάρο μέχρι την κατάρρευση της δικτατορίας. Πέρασε όλες τις δοκιμασίες αλύγιστος.

Ο Στ. Παπαγιάννης εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ στο 9ο, 10ο και 11ο Συνέδριο.

Διακρίθηκε για την απεριόριστη αφοσίωσή του στο ΚΚΕ, για τη σεμνότητα και το ήθος. Πέθανε το 1996.