Ο αιώνας των «Κομνηνών» τελειώνει με τον Ανδρόνικο Κομνηνό που, έξω από τα μεγάλα του χαρίσματα, είχε αποκτήσει με την πολυτάραχη ζωή του μια  πολύτιμη πείρα και είχε επισημάνει τη γάγγραινα που κάθε φορά κατέτρωγε την αυτοκρατορία. Πήρε το θρόνο με τη βοήθεια του λαού και σ’ αυτόν στηρίχτηκε, σαν το μόνο ζωντανό κύτταρο της αυτοκρατορίας. Σκοπός του, ν’ ανασυγκροτήσει εσωτερικά το Κράτος, ν’ ανορθώσει τα οικονομικά κι όταν θα γινόταν αυτό δυνατό, να χτυπήσει τους Σελτζούκους που όλο και προχωρούσαν στη Μ. Ασία απειλητικά. Τ’ αρχοντολόι παραγκωνίστηκε όσο κρατούσε και οι Νορμανδοί καιροφυλακτούσαν…