Ο Γ. Καζάκος είναι ένας από τους πολιτικούς εξόριστους του Άη Στράτη που το χειμώνα του 1941-1942 έδωσαν τη μάχη ενάντια στην πείνα στην οποία τους υπέβαλαν οργανωμένα οι εναπομείνασες ελληνικές κρατικές αρχές (χωροφυλακή, Ασφάλεια) προκειμένου να υπογράψουν «δηλώσεις μετανοίας», να αποκηρύξουν δηλαδή το Κόμμα τους, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι βγήκαν νικητές από αυτήν τη μάχη, αφήνοντας πίσω τους ηρωικούς νεκρούς που πέθαναν από την καταναγκαστική ασιτία, από την έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (μόνο αν υπέγραφαν τη «δήλωση» θα την δικαιούνταν…) ή πυροβολήθηκαν στην προσπάθειά τους να μαζέψουν λίγα χόρτα. Όμως τελικά δεν υποχώρησαν, δεν υπέγραψαν τις «δηλώσεις μετανοίας».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Γιώργης Καζάκος γεννήθηκε στη Μικρά Ασία το 1900. Κατά τη μικρασιατική εκστρατεία κατατάχτηκε στον ελληνικό στρατό. Για τη δράση του ως κομμουνιστής φαντάρος πιάστηκε, καταδικάστηκε και στάλθηκε στην Ελλάδα, όπου κρατήθηκε στις φυλακές της Πύλου. Μετά από την απελευθέρωσή του έζησε στην Περαία Θεσσαλονίκης. Στα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας στάλθηκε εξόριστος στον Άη Στράτη όπου έμεινε έως το 1943, οπότε μαζί με άλλους εξόριστους απελευθερώθηκαν από το ΕΛΑΝ και έφτασαν στη Χαλκιδική. Το υπόλοιπο διάστημα έως την Απελευθέρωση έδρασε στη Θεσσαλονίκη παράνομος. Από το 1947 πολέμησε στις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Μετά από την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας αρχικά στη Βουλγαρία, μετά στη Ρουμανία και ξανά στη Βουλγαρία μετά από το 1959. Στις Λαϊκές Δημοκρατίες πρόσφερε στην κομματική δουλειά και στην παραγωγή σε εργοστάσιο ξυλείας, όπου και διακρίθηκε αρκετές φορές. Μετά από τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα, έζησε στη Θεσσαλονίκη, όπου και πέθανε το 1986.