Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η εκδήλωση για «Το παιδικό βιβλίο σήμερα»

Παρακολουθήστε την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής στην Αθήνα: Το παιδικό βιβλίο σήμερα. Στην εκδήλωση μίλησαν ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η Εύα Μελλά, ζωγράφος και χαράκτρια, η Μαρία Παπαγιάννη, συγγραφέας και η Βούλα Τσίγκα, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μικρότερες ηλικίες.

Σε μια όμορφη και ζεστή εκδήλωση, που διοργάνωσαν η Διατμηματική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μικρότερες ηλικίες νεολαίας και η «Σύγχρονη Εποχή», άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, εκπαιδευτικοί, γονείς μοιράστηκαν σκέψεις και απόψεις γύρω από το κεντρικό της θέμα: «Το παιδικό βιβλίο σήμερα».

Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Σύντομες παρεμβάσεις έκαναν η Εύα Μελά, ζωγράφος – χαράκτρια, η Μαρία Παπαγιάννη, συγγραφέας, και η Βούλα Τσίγκα, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μικρότερες ηλικίες.

«Το ΚΚΕ πρεσβεύει το νέο, ό,τι πιο προοδευτικό για ένα όμορφο μέλλον. Θεωρούμε δεδομένο ότι τα σημερινά παιδιά θα φτάσουν στο μέλλον… Όσο πιο γερά έχουν δέσει τα φτερά τους με τις σελίδες των βιβλίων που σήμερα διαβάζουν, τόσο πιο ψηλά και στέρεα θα πετάξουν! Κι εμείς οφείλουμε να τα εξοπλίσουμε με τις πιο γεμάτες, ευφάνταστες, ριζοσπαστικές κι ανθρώπινες σελίδες που έχουν γραφτεί, αλλά και με αυτές που δεν έχουν γραφτεί ακόμα», ανέφερε ο Ν. Σοφιανός στην ομιλία του.

Επίσης στάθηκε αναλυτικά στη διαχρονική αξία του παιδικού βιβλίου, καθώς «στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών ξεχωριστή θέση κατέχει το βιβλίο. Το βιβλίο γενικά και το παιδικό βιβλίο ιδιαίτερα κλείνει μέσα του τεράστιες δυνάμεις πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης». Αναφέρθηκε ακόμα και σε άλλα οφέλη του παιδικού βιβλίου, όπως ότι διεγείρει τη φαντασία, συντελεί στη νοητική και γλωσσική ανάπτυξη, ανοίγει νέους ορίζοντες, που προσφέρουν απλόχερα μια συμπυκνωμένη πείρα από τη ζωή. Ιδιαίτερα στάθηκε στον ρόλο της Τέχνης και κατά συνέπεια και της λογοτεχνίας, που αποτελεί ένα μέσο για να γνωρίσουμε τον κόσμο μέσα στην κίνησή του, καλλιεργώντας έτσι και τις διαθέσεις για αλλαγή του. «Ο συγκινητικός και ποιητικός τρόπος της παιδικής λογοτεχνίας είναι ο συντομότερος δρόμος για να ακουμπήσεις την καρδιά και τον νου ενός παιδιού, γιατί είναι η εποχή που η φαντασία του καλπάζει με ξέφρενο ρυθμό σε έναν κόσμο – κι αυτό είναι το καλό – που όλα γίνονται και όλα είναι εφικτά», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην εποχή που ζούμε και στο ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν επίκαιρο το θέμα σήμερα, καθώς «μέσα στον καταιγισμό των κυρίαρχων αρνητικών ιδεών που δέχονται οι ευάλωτες παιδικές ψυχές, προκύπτει ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη για τη διαπαιδαγώγηση των νέων ανθρώπων, είτε ως προσπάθεια να αναπτύξουν άμυνες απέναντι σ’ αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, είτε ως προσπάθεια και στόχος να αντεπιτεθούν», ενώ άσκησε κριτική και στην εκπαιδευτική πολιτική. «Υπάρχει χώρος στο σημερινό σχολείο για το βιβλίο; Αν ξεκινήσουμε από το βιβλίο – σχολικό εγχειρίδιο, θα δούμε ότι πολλές φορές είναι αυτό που με τον ανορθολογισμό και την αποσπασματικότητά του δυσκολεύει, δένει τα χέρια κυριολεκτικά εκπαιδευτικών και μαθητών. Εκπαιδευτικοί δίνουν τη μάχη για να μορφώσουν τα παιδιά του λαού, να μεταδώσουν την επιστημονική αλήθεια, με παιδαγωγικά συγκροτημένο τρόπο. Συναντούν, όμως, το τείχος των ασυνάρτητων και επιφανειακών πληροφοριών των σχολικών βιβλίων, των σοβαρών λαθών που υπάρχουν. Σκοντάφτουν ακόμα και στις οδηγίες που τους δίνει το υπουργείο “Παιδείας”, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ότι η αλήθεια δεν είναι αντικειμενική, ότι ένα όμορφο λογοτεχνικό κείμενο έχει την ίδια παιδαγωγική αξία με μια διαφήμιση, ότι οι φυσικές επιστήμες μπορούν να διδάσκονται χωρίς πειράματα κ.ά.».

Κατά πόσο ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει τον κόσμο; Τον κόσμο δεν τον αλλάζουν τα βιβλία, αλλά οι άνθρωποι. Οι τέχνες, όμως, και η λογοτεχνία βοηθούν να καταλάβουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, σημείωσε η Μαρία Παπαγιάννη στην παρέμβασή της.

«Ως τη ματιά του άλλου, αυτό μας χαρίζει η λογοτεχνία», αλλά και να μάθουν τα παιδιά να κοιτάζουν τη ζωή και από άλλη οπτική, να καταλαβαίνουν όλους τους ανθρώπους, να μάθουν να μοιράζονται φόβους και χαρές. Τα βοηθά να μεγαλώσουν, να υποψιαστούν για αυτό που θα ζήσουν. «Ναι, η λογοτεχνία δεν θα αλλάξει τον κόσμο, δεν παραδίδει μαθήματα. Αλλά, με έναν μαγικό τρόπο ανοίγει τον ασκό του Αιόλου: Δεν εφησυχάζει, μας κάνει να μην παραδινόμαστε».

Η Εύα Μελά στάθηκε στην εικονογράφηση, που μαθαίνει τα παιδιά να επικοινωνούν με τη γλώσσα της εικόνας, μια γλώσσα κοινή ανεξαρτήτου εθνικότητας, φύλου κ.λπ.

Μίλησε, επίσης, για το πώς δουλεύει ένας εικονογράφος από τη στιγμή που παίρνει το κείμενο στα χέρια του μέχρι να δώσει την τελική εικόνα του βιβλίου. Ενώ σημείωσε ότι η εικονογράφηση βοηθά έναν δημιουργό να επικοινωνήσει πλατιά με τον κόσμο το έργο του.

Η Βούλα Τσίγκα, αφού αναφέρθηκε στο περιοδικό «κόκκινο Αερόστατο» που έχει αγκαλιαστεί από χιλιάδες παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς, σημείωσε: «Το θέμα της σημερινής εκδήλωσης – συζήτησης υπάρχει για πολύ καιρό στη σκέψη μας. Και γεννήθηκε ακριβώς από την ανάγκη μας να βρεθούμε και να συνομιλήσουμε με ανθρώπους που μοιραζόμαστε την ίδια αγωνία με εμάς, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στον έναν ή τον άλλο βαθμό καταπιάνονται, ασχολούνται, νοιάζονται και αγαπούν το παιδικό βιβλίο, προσπαθούν να γεφυρώσουν την απόσταση ανάμεσα στο βιβλίο και τα παιδιά. Μία προσπάθεια που θέλουμε να συνεχίσουμε και να εντείνουμε κι εμείς το επόμενο διάστημα».

(Αναπαραγωγή από το portal 902.gr)